DanskGlemt: Brugernavn | Password
tina9684 Min Gæstebog (125) Skriv i gæstebog
دلم گرفته آسمون ، نمی تونم گریه کنم
شکنجه می شم از خودم ، نمی تونم شکوه کنم
انگاری کوه غصه ها رو سینه من اومده
باز داره باورم می شه ، خنده به من نیوموده
دلم گرفته آسمون از خودتم خسته ترم
تو روزگار بی کسی یه عمره که در به درم
حتی صدای نفسم ، می گه که توی قفسم
من واسه آتیش زدن یه کوله بار شب بسم
دلم گرفته آسمون ، یه کم منو حوصله کن
نگو که از این روزگار ، یه خورده کمتر گله کن
منو به بازی می گیرن عقربه های ساعتم
برگه تقویم می کنه لحظه به لحظه لعنتم
آهای زمین نچرخ تا آروم بگیره یه آدم شکسته تن
خدا خودت به داد این بنده رو سیاهت برس، خدا جونم بیشتر از هر موقع بهت نیاز دارم
شکنجه می شم از خودم ، نمی تونم شکوه کنم
انگاری کوه غصه ها رو سینه من اومده
باز داره باورم می شه ، خنده به من نیوموده
دلم گرفته آسمون از خودتم خسته ترم
تو روزگار بی کسی یه عمره که در به درم
حتی صدای نفسم ، می گه که توی قفسم
من واسه آتیش زدن یه کوله بار شب بسم
دلم گرفته آسمون ، یه کم منو حوصله کن
نگو که از این روزگار ، یه خورده کمتر گله کن
منو به بازی می گیرن عقربه های ساعتم
برگه تقویم می کنه لحظه به لحظه لعنتم
آهای زمین نچرخ تا آروم بگیره یه آدم شکسته تن
خدا خودت به داد این بنده رو سیاهت برس، خدا جونم بیشتر از هر موقع بهت نیاز دارم
به خداحافظي تلخ تو سوگند، نشد
که
تو
رفتي و دلم ثانيه اي، بند نشد
لب
تو
ميوه ي ممنـوع ولي لبهـايم
هرچه از طعم لب سرخ
تو
دل کند، نشد
با چراغي همه جا گشتم و گشتم در شهر
هيچ کس، هيچ کس اينجا به
تو
مانند نشد
هر کسي در دل من جاي خودش را دارد
جانشين
تو
در اين سينه خداوند، نشد
خواستند از
تو
بگويند شبي
شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتنـد؛ نشــد!
که
تو
رفتي و دلم ثانيه اي، بند نشد
لب
تو
ميوه ي ممنـوع ولي لبهـايم
هرچه از طعم لب سرخ
تو
دل کند، نشد
با چراغي همه جا گشتم و گشتم در شهر
هيچ کس، هيچ کس اينجا به
تو
مانند نشد
هر کسي در دل من جاي خودش را دارد
جانشين
تو
در اين سينه خداوند، نشد
خواستند از
تو
بگويند شبي
شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتنـد؛ نشــد!
) ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺗﻨﮕﻨﺎﻱ ﻣﺤﺒﺲ ﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﺍﺯﻣﻨﺠﻼﺏ ﺗﻴﺮﻩ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﻧﮓ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﺮﺍ ﺑﺸﻨﻮﺁﻩ،ﺍﻱ ﺧﺪﺍﻱ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻲ ﻫﻤﺘﺎ ﻳﻜﺪﻡ ﺯ ﮔﺮﺩ ﭘﻴﻜﺮﻣﻦ ﺑﺸﻜﺎﻑ ﺑﺸﻜﺎﻑ ﺍﻳﻦ ﺣﺠﺎﺏ ﺳﻴﺎﻫﻲ ﺭﺍﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭﻭﻥ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﻦ ﺑﻴﻨﻲ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻳﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺗﺒﺎﻫﻲ ﺭﺍ ﺩﻝ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩﻱ ﺩﺭﺧﻮﻥ ﻃﭙﻴﺪﻩ،ﺁﻩ،ﺭﻫﺎﻳﺶ ﻛﻦ ﻳﺎ ﺧﺎﻟﻲ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﻭﻫﻮﺱ ﺩﺍﺭﺵ ﻳﺎ ﭘﺎﻱ ﺑﻨﺪ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻭﻓﺎﻳﺶ ﻛﻦﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺁﮔﻬﻲ ﻭ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﻲ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺁﻥ ﺧﻄﺎﻱﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﻗﺎﺩﺭﻱ ﻛﻪ ﺑﺒﺨﺸﺎﺋﻲ ﺑﺮﺭﻭﺡ ﻣﻦ،ﺻﻔﺎﻱ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺭﺍ ﺁﻩ،ﺍﻱ ﺧﺪﺍﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺮﺍ ﮔﻮﻳﻢ ﻛﺰ ﺟﺴﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﺴﺘﻪ ﻭﺑﻴﺰﺍﺭﻡ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺟﻼﻝ ﺗﻮ ﮔﻮﺋﻲ ﺍﻣﻴﺪﺟﺴﻢ ﺩﮔﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻦ ﺑﺴﺘﺎﻥﺷﻮﻕ ﺑﺴﻮﻱ ﻏﻴﺮ ﺩﻭﻳﺪﻥ ﺭﺍ ﻟﻄﻔﻲ ﻛﻦ ﺍﻱ ﺧﺪﺍﻭ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﺵ ﺍﺯ ﺑﺮﻕ ﭼﺸﻢ ﻏﻴﺮ ﺭﻣﻴﺪﻥ ﺭﺍﻋﺸﻘﻲ ﺑﻤﻦ ﺑﺪﻩ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺳﺎﺯﺩ ﻫﻤﭽﻮﻥﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺗﻮ ﻳﺎﺭﻱ ﺑﻤﻦ ﺑﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺑﻴﻨﻢ ﻳﻚ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﻱ ﺳﺮﺷﺖ ﺗﻮ ﻳﻜﺸﺐ ﺯﻟﻮﺡ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺑﺰﺩﺍﻱ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻧﻘﺶﻓﺮﻳﺒﺶ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎﻧﺘﻘﺎﻡ ﺟﻔﺎﻛﺎﺭﻱ ﺩﺭﻋﺸﻖ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﺘﺢ ﺭﻗﻴﺒﺶ ﺭﺍ ﺁﻩ ﺍﻱ ﺧﺪﺍ ﻛﻪﺩﺳﺖ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﺖ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﻲ ﺭﺍﺑﻨﻤﺎﻱ ﺭﻭﻱ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺑﺴﺘﺎﻥ ﺷﻮﻕ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﻧﻔﺲ ﭘﺮﺳﺘﻲ ﺭﺍ ﺭﺍﺿﻲ ﻣﺸﻮ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﺎﭼﻴﺰﻱﻋﺎﺻﻲ ﺷﻮﺩ ﺑﻐﻴﺮ ﺗﻮ ﺭﻭﻱ ﺁﺭﺩ ﺭﺍﺿﻲ ﻣﺸﻮ ﻛﻪﺳﻴﻞ ﺳﺮﺷﻜﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺎﻱ ﺟﺎﻡ ﺑﺎﺩﻩ ﻓﺮﻭ ﺑﺎﺭﺩﺍﺯ ﺗﻨﮕﻨﺎﻱ ﻣﺤﺒﺲ ﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻣﻨﺠﻼﺏ ﺗﻴﺮﻩ ﺍﻳﻦﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﻧﮓ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﺮﺍ ﺑﺸﻨﻮ ﺁﻩ،ﺍﻱ ﺧﺪﺍﻱﻗﺎﺩﺭ ﺑﻲ ﻫﻤﺘا
ﻣﺮﺩﯼ ﺑﻮﺩ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﺘﻤﻜﻦ ﻭ ﭘﻮﻟﺪﺍﺭ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻛﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﺎﻏﺶ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺷﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﭘﯿﺸﻜﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻛﺎﺭ ﺍﺟﯿﺮ ﻛﻨﺪ. ﭘﯿﺸﻜﺎﺭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺍﺟﯿﺮ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ.ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻧﯽ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ،ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪ ﻧﯿﺰ ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪﻧﺪ.ﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﯾﻦ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺗﺎﺯﻩ،ﻏﺮﻭﺏ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ،ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺩ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻛﺮﺩ. ﺷﺒﺎﻧﮕﺎﻩ،ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﻛﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻓﺮﻭ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ،ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﺩﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩﯼ ﯾﻜﺴﺎﻥ ﺩﺍﺩ.ﺑﺪﯾﻬﯽ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﯾﻦ ﺑﯽ ﺍﻧﺼﺎﻓﯽ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﻣﯽ ﻛﻨﯿﺪ،ﺁﻗﺎ؟ﻣﺎ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﻭ ﺍﯾﻨﺎﻥ ﻏﺮﻭﺏ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪﻧﺪ.ﺁﻥ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺍﺻﻼً ﻛﺎﺭﯼ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻣﺮﺩ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻛﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ.ﺁﯾﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﻛﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﯾﻜﺼﺪﺍ ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻧﻪ،ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﯾﺪ،ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻦ،ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﯾﻨﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﺩﯾﺮ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﺭﯼ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ،ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩﯼ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯾﻢ. ﻣﺮﺩ ﺩﺍﺭﺍ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﺯﯾﺮﺍ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﺍﺭﻡ.ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻡ، ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﺩﺍﺭﺍﺋﯽ ﻣﻦ ﻛﻢ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ.ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻐﻨﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻢ. ﺷﻤﺎ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ.ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺗﻮﻗﻌﺘﺎﻥ ﻣﺰﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯾﺪ ﭘﺲ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻧﻜﻨﯿﺪ.ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﺯﺍﯼ ﻛﺎﺭﺷﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﺍﺭﻡ.ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﯽ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻢ. ﻣﺴﯿﺢ ﮔﻔﺖ:ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﺨﺖ ﻣﯽ ﻛﻮﺷﻨﺪ.ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﻡ ﻏﺮﻭﺏ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﺳﻨﺪ.ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﻛﺎﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﭘﯿﺪﺍﯾﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﯾﻜﺴﺎﻥ ﺯﯾﺮ ﭼﺘﺮ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ. ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯿﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﺑﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﻧﮕﺮﺩ،ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺍﺭﺍﺋﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﺩ.ﺍﻭ ﺑﻪ ﻏﻨﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﻛﻨﺪ،ﻧﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﺎ.ﺍﺯ ﻏﻨﺎﯼ ﺫﺍﺕ ﺍﻟﻬﯽ،ﺟﺰ ﺑﻬﺸﺖ ﻧﻤﯽ ﺷﻜﻔﺪ. ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻬﺸﺖ،ﻇﻬﻮﺭ ﺑﯽ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﻭ ﻏﻨﺎﯼ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ.ﺩﻭﺯﺥ ﺭﺍ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺸﻜﻪ ﻣﻘﺪﺱ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻨﮓ ﻧﻈﺮﻫﺎ ﺑﺮﭘﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﺯﯾﺮﺍ ﺍﯾﻨﺎﻥ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺨﯿﻞ ﻭ ﺣﺴﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺟﺰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻟﻄﻒ ﺍﻟﻬﯽ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ
ﺗﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﺤﻘﯿﻘﺖ،ﺗﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﻮﻓﺎ ﺗﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﻤﺤﺒﺖ،ﺗﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﺼﻔﺎ ﺗﺮﺍ ﺑﻤﯿﻜﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺑﻤﺴﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﺮﺍ ﺑﺰﻣﺰﻣﻪ ﯼ ﺟﻮﯾﺒﺎﺭ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻧﯽ ﺗﺮﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﯽ ﺁﻣﻮﺯﺩ ﺗﺮﺍ ﺑﺂﺗﺶ ﺁﻫﯽ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﺳﻮﺯﺩ ﺗﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﺪﻝ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ،ﺑﺮﺳﻮﺍﯾﯽ ﺗﺮﺍ ﺑﺸﻌﻠﻪ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺑﺸﯿﺪﺍﯾﯽ ﺗﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﺤﺮﯾﻢ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﺴﺘﯽ ﺗﺮﺍ ﺑﺸﻮﺭ ﺟﻮﺍﻧﯽ،ﺗﺮﺍ ﺑﺎﯾﻦ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﺮﺍ ﺑﮕﺮﺩﺵ ﭼﺸﻤﯽ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺮﺍ ﺑﺴﯿﻨﻪ ﺗﻨﮕﯽ ﻛﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺮﺍ ﺑﻘﺼﻪ ﻟﯿﻼ ﻭ ﻏﺼﻪ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﻻﻟﻪ ﺻﺤﺮﺍ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪﺭ ﺧﻮﻥ ﺗﺮﺍ ﺑﻤﺮﯾﻢ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻭ ﺳﻮﺳﻦ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺗﺮﺍ ﺑﺤﺴﺮﺕ ﻓﺮﻫﺎﺩ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮﺍ ﺑﺸﻤﻊ ﺷﺐ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺟﻤﻊ ﺳﺮ ﻣﺴﺘﺎﻥ ﺗﺮﺍ ﺑﻘﻄﺮﻩ ﺍﺷﻚ ﭼﻜﯿﺪﻩ ﺩﺭ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺗﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﯿﻬﺎ ﺩﻝ ﭼﻮ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﻦ ﻣﺸﻜﻦ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﯾﯿﻬﺎ
ﻗﺼﻪ ﺍﺯﺣﻨﺠﺮﻩ ﺍﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﺮﻩ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﺑﻐﺾ/ﯾﮏ ﻃﺮﻑ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎ/ﯾﮏ ﻃﺮﻑ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎ/ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎ ﺣﺮﻑ ﺁﺧﺮ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ/ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﺗﻮ ﭼﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﮑﯿﻪ ﮐﻨﻢ/ﺣﺮﻑ ﻣﻦ ﺩﯾﺪﻥ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻓﺮﺩﺍﻫﺎﺳﺖ**************************
*پرﻭﺍﻧﻪ* ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ،ﺍﯼ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻧﺎﻛﺎﻣﯽ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺷﻌﻠﻪ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﺩ ﭘﺮﺕ ﭘﺮﻭﺍ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﭘﺮﻭﺍﯼ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﻓﺮﺩﺍ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﺳﻮﺩﺍ ﻣﻜﻦ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﯼ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﻫﺎ ﺑﻬﺎﯾﯽ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ،ﺍﯾﻦ ﺩﻟﻬﺎ ﺩﮔﺮ ﺩﺭﺩ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﻣﺴﺘﺎﻥ ﻫﻢ،ﺩﮔﺮ ﺩﺭﺩ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ،ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺩﻩ ﻫﺎ ﻣﺴﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺟﺰ ﺍﺷﻚ ﺣﺴﺮﺕ،ﺳﺎﻏﺮ ﻫﺴﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭘﺮﻭﺍ ﻛﻦ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ،ﻛﻪ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﺩ ﭘﺮﺕ ﺭﺍ ﯾﻜﺪﻡ ﻧﺴﯿﻤﯽ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮﺕ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ،ﺁﻥ ﺷﻤﻊ ﺍﻣﯿﺪ ﺷﺎﻡ ﺗﺎﺭﺕ ﺁﺧﺮ ﺳﺤﺮ ﮔﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺷﻤﻊ ﻣﺰﺍﺭﺕ ﻫﻤﺎ ﻣﯿﺮ ﺍﻓﺸﺎﺭ
ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﻤﺖﮐﻪ ﺷﺎﻡ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﻧﺨﻔﺘﻪ ﺍﻡﻭ ﯾﺎ ﺍﮔﺮ ﺩﻣﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻡﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﻤﺖﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﯽ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻡﻭ ﻧﻘﺶ ﺍﻥ ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﻗﺼﻪ ﮔﻮﺑﻪ ﺟﺎﻡ ﭘﺮ ﺷﺮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﻤﺖﮐﻪ ﺩﻭﺭﯾﺖﭼﻮ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻨﺪ ﺗﺐﺑﻪ ﺧﺮﻣﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦﺷﺮﺍﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺩ ﻣﯿﺰﻧﺪﻭ ﻣﻦ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﻥ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﻫﺎﺑﻨﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺭﻣﯿﺪﻩ ﺭﺍﺯ ﺑﻦ ﺧﺮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﻤﺖﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﮐﯿﺴﺘﻢ ﻭ ﭼﯿﺴﺘﻢﮐﻪ ﺑﺤﺮ ﭘﺮ ﺧﺮﻭﺵ ﻣﻦ ﺗﻮﯾﯽﻭ ﺳﺎﺣﻞ ﺻﺒﻮﺭ ﻭ ﺑﯽ ﻓﻐﺎﻥ ﻣﻨﻢﻭ ﻣﻦ ﺩﺭﻭﻥ ﻣﻮﺟﻬﺎﯼ ﺳﺮﮐﺸﺖﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍﭼﻮ ﯾﮏ ﺣﺒﺎﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﻫﻢﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﻤﺖﮐﻪ ﻣﻦ ﺯ ﺩﻭﺭﯼ ﺗﻮ ﻫﺮ ﻧﻔﺲﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺍﺏ ﻣﯿﺸﻮﻡﻭ ﺍﺷﮑﻬﺎﯼ ﮔﺮﻡ ﻣﻦﺑﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﺷﺐ ﺳﯿﺎﻩ ﻣﯽ ﭼﮑﺪﻭ ﻣﻦ ﻣﯿﺎﻥ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﭼﻮﻥ ﺑﻠﻮﺭ ﺍﻥﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﭼﻮ ﻧﻘﺶ ﺳﺮﺩ ﺍﺭﺯﻭﺑﺮﻭﯼ ﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﻤﺖﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡﻭ ﯾﺎ ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﺭﻭﯼ ﺗﻮﺑﻪ ﺟﺎﻡ ﭘﺮ ﺷﺮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡﺗﻮ ﯾﮏ ﺧﯿﺎﻝ ﺩﻭﺭ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺘﯽﻭ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻨﺖ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪﺗﻮ ﻏﺎﻓﻠﯽ ﻭ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯿﺸﻮﻡﻭ ﺩﯾﺪﮔﺎﻥ ﭘﺮ ﺯ ﺭﺍﺯ ﻣﻦﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎ ﺩﻟﻢﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﺮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡﮐﻪ......ﻣﻦ ﺳﺮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ"ﻫﻤﺎ ﻣﯿﺮ ﺍﻓﺸﺎﺭ"
. ﻋﯿﺪ ﺁﻣﺪﻭﺧﻨﺪﻩﺑﻪ ﻟﺒﺎﻥ ﺷﺪ/ﺑﺎ ﺳﺎﺯ ﺩﻟﻢ ﺷﺎﺩﻭﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ﺯﺩﻡ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ﺁﻫﻨﮓ/ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺷﺪ. . .ﻋﯿﺪ ﻓﻄﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ. . .ﻋﯿﺪ ﻓﻄﺮ،ﺭﻭﺯﭼﯿﺪﻥ ﻣﯿﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺷﺎﺩﺍﺏ ﺍﺳﺘﺠﺎﺑﺖ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺩ. . . . .ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻫﺎ ﺗﻤﻮﻡ ﻣﯿﺸﻪ،ﺣﺲ ﻏﺮﯾﺒﯽﺩﺍﺭﻡ ﭼﻪ ﺑﺮﺳﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻓﻌﻪ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﻩ ﺗﻤﻮﻡﻣﯿﺸﻪ. . . . . .ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻋﻄﺮ ﺧﻮﺵ ﺑﻮﯼ ﻋﯿﺪ ﻓﻄﺮ ﺍﺯﭘﻨﺠﺮﻩ ﻣﻠﮑﻮﺗﯽ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﮔﻮﺍﺭﺍﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﭘﺎﮐﺘﺎﻥ. . .ﺭﻭﺯﻩ ﺑﻪﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻧﻮ ﻋﯿﺪ/ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﺖ ﺑﺎﺩ ﺍﻣﺮﻭﺍ. . .ﻋﯿﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ،ﺑﯿﺎ/ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﮑﺎﻧﺪﯾﻢ ﺯﺑﯿﮕﺎﻧﻪ،ﺑﯿﺎ ﯾﮏ ﻣﺎﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺖ ﺑﻮﺩﯾﻢ/ﯾﮏ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﻪﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺎ. . .
ﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﮒ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺟﻮﯾﺒﺎﺭﺍﻥﺍﯾﯿﻨﻪ ﯼ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺳﺎﺣﻞﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫﺖ ﺻﺒﺢ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﺯﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯾﺖ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺟﻨﻮﻧﻢﻓﺮﯾﺎﺩ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻧﮕﯿﺨﺖ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﮐﻮﻩ ﺳﺎﺭﺍﻥﺍﯼ ﺟﻮﯾﺒﺎﺭ ﺟﺎﺭﯼ!ﺯﯾﻦ ﺳﺎﯾﻪ ﺑﺮﮒ ﻣﮕﺮﯾﺰﮐﺎﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﺯ ﮐﻒ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﯽ ﺷﻤﺎﺭﺍﻥﮔﻔﺘﯽ:ﺑﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺍﻥ ﻣﻬﺮﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﮔﻔﺘﻢﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺍﻥﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﺯ ﺣﺪ ﺭﻓﺖ ﺍﯼ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﭙﺮﻫﯿﺰﺯﯾﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥ ﺳﺮﺧﯿﻞ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﺍﻥﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻨﺪﺩﯾﻮﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺯﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﺍﻥﻭﯾﻦ ﻧﻐﻤﻪ ﯼ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪﺗﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﺳﺖ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺍن
ﺁﺩﻡ ﻫـﺎ ﻣﯽ ﺁﯾﻨـﺪﺯﻧـﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨـﺪﻣﯽ ﻣﯿـﺮﻧـﺪ ﻭ ﻣﯽﺭﻭﻧـﺪ ...ﺍﻣـﺎ ﻓـﺎﺟﻌـﻪ ﯼﺯﻧـﺪﮔﯽ ِ ﺗــﻮﺁﻥ ﻫـﻨﮕـﺎﻡ ﺁﻏـﺎﺯﻣﯽ ﺷـﻮﺩﮐـﻪﺁﺩﻣﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﺩﺍﻣــﺎ ﻧـﻤﯽﻣﯿـﺮﺩ! ﻣـﯽﻣـــﺎﻧــﺪﻭ ﻧﺒـﻮﺩﻧـﺶ ﺩﺭ ﺑـﻮﺩﻥﺗـﻮﭼﻨـﺎﻥ ﺗـﻪ ﻧـﺸﯿـﻦ ﻣﯽﺷـﻮﺩﮐـﻪ ﺗـــﻮ ﻣﯽ ﻣﯿـﺮﯼﺩﺭﺣﺎﻟـﯽ ﮐـﻪ ﺯﻧــﺪﻩ ﺍﯼ ...* * ** * * * * *
ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻧﺒﻮﺩﯾﻢ ﮐﺴﯽ، ﮐﺸﺖﻣﺎﺭﺍ ﻏﻢ ﺑﯽ ﻫﻢ ﻧﻔﺴﯽ ﺣﺎﻝ ﮐﻪﻧﯿﺴﺘﯿﻢ ﻫﻤﻪ ﯾﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ، ﺧﻔﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻭﻫﻤﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻗﺪﺭ ﺁﺋﯿﻨﻪ ﺑﺪﺍﻧﯿﻢ ﮐﻪﻫﺴﺖ، ﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭﺷﮑﺴﺖ ********
ما بی غمان مست دل از دست داده ایم..همراز عشق و همنفس باده ایم.. برمابسی کمان ملامت کشیده اند.. تاکارخود زابروی جانان گشاده ایم.. ای گل تو دوش داغ صبوحی کشیده ای.. ما آن شقایقیم که باداغ زاده ایم.. پیرمغان زتوبه ما گر ملول شد.. گو باده صاف کن که به عذر ایستاده ایم.. کار ازتو میرود مددی ایدلیل راه.. کانصاف میدهیم که از ره فتاده ایم.. چون لاله می مبین وقدح درمیان کار.. این داغ بین که بر دل خونین نهاده ایم... گفتی که حافظ این همه رنگ وخیال چیست.. نقش غلط مخوان که همان لوح ساده ایم..
چه شود اي گل نرگس،با تو ديدار كنم/جان و اهل و هستي ام،بر تو گرفتار كنم/روزه هجر تو از پاي بينداخت مرا/كي شود با رطب وصل تو افطار كنم. با آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما،اميدوارم بر سر سفره مهربانيتان دعاي"اللهم عجل لوليك الفرج"را فراموش نكنيدو صلوات
ﺭﻭﺯﻯ ﻣﺮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺯﻳﺒﺎ ﺧﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﻴﺎﻃﻰ ﺑﺰﺭﮒﺑﺎ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﻣﻴﻮﻩ ﺩﺍﺷﺖ . ﺩﺭ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﻰ ﺍﻭﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺒﻰ ﺣﺴﻮﺩﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻌﻰ ﻣﯿﻜﺮﺩ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺍﻭﺭﺍ ﺗﻠﺦ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﻛﻨﺎﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻯﺍﻭ ﻭ ﺭﻳﺨﺘﻦ ﺁﺷﻐﺎﻝ ﺳﻌﻰ ﻣﯿﻜﺮﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦﻫﺪﻑ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ . ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝﻭ ﺳﺮﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ، ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﻪﺍﻳﻮﺍﻥ ﺭﻓﺖ ﺩﻳﺪ ﻳﻚ ﺳﻄﻞ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﺩﺭﺍﻳﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ . ﺳﻄﻞ ﺭﺍ ﺗﻤﻴﺰ ﺷﺴﺖ ، ﺑﺮﻕﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩﻯ ﺣﻴﺎﻁ ﺧﻮﺩ ﭘﺮ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻯﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﺩ . ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﺩﺭ ﺯﺩﻥ ﺍﻭﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺑﺪﺟﻨﺴﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪ ﻭﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻋﻮﺍﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩ ﻣﺮﺩ ﺑﻪ ﺍﻭﻳﻚ ﺳﻄﻞ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺩﺍﺩﻭ ﮔﻔﺖ " : ﻫﺮ ﻛﺲ ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﻯﻗﺴﻤﺖ ﻣﯿﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺭﺩ .
ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺩﻟﺒﺮ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ / ﺩﻝﻧﻴﺴﺖ ﻫﺮ ﺁﻧﺪﻝ ﻛﻪ ﺗﺮﺍ ﻳﺎﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪﺷﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﻏﻢ ﻫﺠﺮ ﺗﻮﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻧﺼﻴﺒﻢ / ﺑﻬﺘﺮﺯ ﻏﻢ ﻫﺠﺮ ﺗﻮ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ . . . ﻭﻻﺩﺕﺍﻣﺎﻡ ﻣﻬﺪﻱ(ﻋﺞ) ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﻮﺩﻣﺤﺮﺍﺑﻢ ﺍﺑﺮﻭﻱ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ / ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺟﺎﻧﺐﻛﻮﻱ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺣﺒﻞ ﺍﻟﻤﺘﻴﻦﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻗﺮﺁﻥ / ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻏﻴﺮ ﮔﻴﺴﻮﻱ ﺗﻮ ﺍﻱﺩﻭﺳﺖ . . . ﺩﺭ ﺗﻤﻨﺎﻱ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻲ ﻗﺮﺍﺭﻡ ﺗﺎﺑﻴﺎﻳﻲ / ﻣﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺷﻤﺎﺭﻡﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﻲ ﺧﺎﻙ ﻻﻳﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﻳﺶ ﭘﺎﮔﺬﺍﺭﻱ / ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮﺕ ﺟﺎﻥ ﻓﺸﺎﻧﻢ ﮔﻞ ﺑﻜﺎﺭﻡﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﻲ . . . ﺧﻮﺍﻫﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻛﺮﺍﻣﺎﺕﺳﺮﻣﺪﻱ / ﺍﻳﻤﻦ ﺷﻮﻱ ﺯﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺍﻳﻤﻦ ﺯﻫﺮﺑﺪﻱ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻛﻦ ﺯﻋﻄﺮ ﮔﻞِ ﻧﻮﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ / ﺑﺎﺫﻛﺮ ﺳﺒﺰ ﻳﻚ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﻣﺤﻤﺪﻱ . . . ﺗﻌﺠﻴﻞ ﺩﺭﻓﺮﺝ ﺁﻗﺎ ﺻﻠﻮﺍﺕ
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﻋﺰﯾﺰﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦﻣﮑﺘﻮﺏﺭﺍﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﻭ ﺭﺍﺑﺮﺑﺎﻝﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺶ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺍﺭ؛ﺑﺎﺭﺍﻟﻬﺎ ﺍﻭﺭﺍﺩﺭﯾﺎﺏ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﯽﻟﺤﻈﺎﺕ؛ ﻣﺒﺎﺩﺍﺧﺴﺘﻪﺷﻮﺩ!ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺷﻮﺩ!!ﻭ ﯾﺎ ﻏﻢﺑﺒﯿﻨﺪ !! ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺳﺮﺷﺎﺭﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﻦﻭﺁﻧﭽﻪﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥﻋﻄﺎ ﻣﯿﮑﻨﯽﺑﻪﺍﻭﻋﻄﺎ ﮐﻦ(.ﺁﻣﯿﻦ ﯾﺎ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﯿﻦ )¤¤¤¤¤¤
