Write Message to sepehr00 RE: RE: RE: RE: salam (3 days ago) ﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺁﺧﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺑﯽ ﻭﻓﺎ ﺷﺪﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻫﻤﻪ ﺗﻮ ﺍﻭﺱ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺍﺩﺏ ﻭ ﺑﺎﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﮐﺮﺩ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺟﻨﺒﻪ ﻧﺪﺍﺭﻥ تو همین اوس آدمهای هستن که واقعأ پستن و کثیف نامردن ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺪﻭﻧﻪ ﺍﯾﺮﺍﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﺳﻌﯽ ﺍﻡ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺍﯾﺮﺍﺩ ﺑﺎﺷﻢ ﯾﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﯾﺮﺍﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﻡ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ﻣﻮﯾﺪ ﺑﺎﺷﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﯽ ﺷﻢ ﻫﺮﺍﺯ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻻ ﺩﻭﺳﺖ ﯾﺎ ﻫﺮ ﭼﯽ ﺍﺳﻤﺶ ﺭﻭ ﻣﯿﺰﺍﺭﯼ ﺳﺮﯼ ﺑﺰﻧﯽ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﺵ ﺭﻭ ﺗﻮ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺭﻩ ﻭﻗﻠﺒﺶ ﻫﻢ ﺑﺮﺍ ﺍﻭﻧﺎ ﻣﯽ ﺗﭙﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯿﺖ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﯼ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩﻡ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﺭﻭﻡ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺪﯼ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﺪﻓﻢ ﻓﻘﻂ ﮐﻤﮏ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﭘﺴﺮﺍﯼ ﺭﻭﻡ ﻭ ﯾﺎ ﺃﺩﻣﺎﯼ ﺭﻭﻡ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﻪ ﺍﻭﺱ ﻣﻨﻮ ﭘﯿﺮ ﮐﺮﺩ ﺑﻘﺪﺭﯼ ﻏﺼﻪ ﺧﻮﺭﺩﻡ ﺑﻘﺪﺭﯼ ﺿﺮﺑﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺏ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻮﺍﻇﺒﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ ﺑﺮﺍ ﻣﻨﻢ ﻫﻢ ﺩﻋﺎ ﮐﻦ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﻓﻘﻂ ﻣﻨﻮ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﻧﺒﺮ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﺗﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺍﻡ ﺭﻭ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ﺍﻣﺎ ﺍﺯﺕ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﻤﯽ ﻋﯿﻨﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﺩﯾﺪﺍﺭ Reply | Delete | Block Delete All Back to Inbox H

ﻣﮕﺬﺍﺭ ﮔﺬﺷﺖ ﺩﺭ ﺩﻟﺖ ﮔﻢ ﺑﺸﻮﺩ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺗﻠﺴﻢ ﺳﯿﺐ ﻭ ﮔﻨﺪﻡ ﺑﺸﻮﺩ ﻣﮕﺬﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﺳﻮﺀ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﻟﯿﻠﯽ ﺳﺮﺥ ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ﻻﻟﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻟﯿﻠﯽ ﺳﺮﺥ ﺍﺳﺖ ﺷﺮﺡ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺣﯿﻒ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺿﺮﺏ ﺳﯿﻠﯽ ﺳﺮﺥ ﺍﺳﺖ

ﺍﺯ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﻨﮕﻢ ﺩﻝ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﮔﺮﻳﺰﺩﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻋﺠﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮﻳﺰﺩﻋﺎﺷﻘﻲ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺯﺍﺭﻱ ﺩﻝﻧﻴﺴﺖ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﭼﻮ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺩﻝﺭﻭﺯﺍﺣﺒﺎﺏ ﺗﻮ ﻧﻮﺭﺍﻧﻲ ﺍﻟﻲ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏﺭﻭﺯﺍﻋﺪﺍﻱ ﺗﻮ ﻇﻠﻤﺎﻧﻲ ﺍﻟﻲ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎﻡﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻛﺮﺩ ﺁﺭﺯﻭﻱ ﻭﺻﻞ ﺍﻭ ﻣﺮﺍﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﺮﻭﻥ ﻧﻤﻲﺭﻭﺩ ﺍﻳﻦ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﺮﮔﻔﺘﻤﺶ ﻧﻘﺎﺵ ﺭﺍ ﻧﻘﺸﻲ ﺑﻜﺶ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻲﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﻧﻘﺶ ﺣﺒﺎﺑﻲ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺩﺭﻳﺎ ﻛﺸﻴﺪﺁﻧﻜﺔﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺔﺧﻨﺪﻳﺪﺧﻨﺪﻫﺎﻱ ﻣﻨﻮﺩﺯﺩﻳﺪﭘﺸﺖ ﭘﻠﻚ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ ﺧﻮﺍﺏ ﻳﻚ ﺗﻮﻃﺌﺔﻣﻴﺪﻳﺪﺗﻮﺭﺍﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻭﻣﻴﻠﻢ ﺯﻳﺎﺩﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻫﺮﺩﻡﺗﻮﺭﺍﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻭﺩﺭﺩﻡ ﺯﻳﺎﺩﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺩﺭﺩﻡﻫﺮﻛﺴﻲ ﻫﻢ ﻧﻔﺴﻢ ﺷﺪﺩﺳﺖ ﺁﺧﺮﻗﻔﺴﻢﺷﺪﻣﻨﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺨﻴﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭﻭﻛﺴﻢ ﺷﺪﻧﻴﺎﺯﺍﺭﻡ ﺯ ﺧﻮﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﻟﻲ ﺭﺍﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻱ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪﮔﺮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺁﻣﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﻛﻮﻱ ﺗﻮ،ﺩﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖﻓﺮﺻﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﻛﻨﻴﻢﮔﺮﭼﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ،ﻭﻟﻲ ﻫﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺷﻮﻕﺳﻮﻱ ﺩﺭﻣﻲﺁﻳﻢ ﻭ ﻫﺮﺳﻮ،ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻣﯿﮑﻨﻢﺍﺯ ﺳﻮﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﻫﻞ ﻫﻮﺱ ﺭﺍﺍﻳﻦ ﺍﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻧﺴﻮﺯﺩ ﻫﻤﻪ ﻛﺲ ﺭﺍﺁﻭﺭﻡ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﮔﺮﺍﻥﮔﻮﻳﻤﺖ ﺗﺎ ﺳﺨﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﮔﺮﺍﻥﻣﻦ ﺑﺨﺎﻝ ﻟﺒﺖ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻡﭼﺸﻢ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺷﺪﻡﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺯﻣﻬﺮ ﭘﻴﺎﻣﻲ ﺑﻔﺮﺳﺖﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻢ ﻣﮕﺬﺍﺭﻏﻤﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﻡ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻲﺩﻟﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﺩﻝ ﺁﺯﺍﺭﻡ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻲﮔﺮ ﻧﺮﺥ ﺑﻮﺳﻪ ﺭﺍ ﻟﺐ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻛﻨﺪﺣﺎﺷﺎ ﻛﻪ ﻣﺸﺘﺮﻱ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺯﻳﺎﻥ ﻛﻨﺪﮔﺮ ﻫﻴﭻ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺗﻮ ﺟﺎﺳﺖ ﺑﮕﻮﮔﺮ ﻫﺴﺖ ﺑﮕﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﮕﻮ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﺻﺒﺮ ﺩﺭ ﺟﻮﺭ ﻭ ﺟﻔﺎﻱ ﺗﻮ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩ ﻏﻠﻂﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻭﻓﺎﻱ ﺗﻮ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩ ﻏﻠﻂﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮﻟﺤﻈﻪ ﺯﺑﻴﺪﺍﺩ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺟﮕﺮﻡﻫﻢ ﺑﺠﺎﻥ ﺗﻮﻛﻪ ﺍﺯﺟﺎﻥ ﺑﺘﻮ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺗﺮﻡﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺭﻡ,ﻏﻢ ﺩﻳﮕﺮﺷﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮﺩﻝ ﻛﻪ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺭﻭﻱ ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺩﻝ ﻧﻴﺴﺖﺁﻧﻜﻪ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺧﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﺸﺪ ﻋﺎﻗﻞ ﻧﻴﺴﺖﺯﺩﺭﺩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮﺑﺎ ﻛﺲ ﺣﻜﺎﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻜﺮﺩﻡﭼﺮﺍ ﺟﻔﺎﻱ ﺗﻮ ﻛﻢ ﺷﺪ؟ﺷﻜﺎﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻜﺮﺩﻡﺗﻮ ﻛﻴﺴﺘﻲ،ﻛﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ،ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﻲ ﺗﺎﺑﻢ؟ﺷﺐ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺧﻴﺎﻟﺖ ﻧﻤﻲ ﺑﺮﺩ ﺧﻮﺍﺑﻢ

ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻦﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦﻣﯽﮔﻔﺖ : « ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭﻣﻐﺰﺗﺎﻥﻣﯽﮔﺬﺭﺩ، ﺟﻬﺎﻧﺘﺎﻥ ﺭﺍﻣﯽﺁﻓﺮﯾﻨﺪﺍﺳﺘﻔﺎﻥ ﻛﺎﻭﯼ(ﺍﺯ ﺳﺮﺷﻨﺎﺳﺘﺮﯾﻦﭼﻬﺮﻩﻫﺎﯼ ﻋﻠﻢ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:« ﺍﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﺪﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭﺭﻭﺍﺑﻂ ﺷﺨﺼﯽﺗﺎﻥ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕﺟﺰﯾﯽ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩﺁﻭﺭﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﺮﺍﯾﺶﻫﺎ ﻭﺭﻓﺘﺎﺭﺗﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﯿﺪ؛ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺩﻟﺘﺎﻥﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﻗﺪﻡﻫﺎﯼ ﻛﻮﺍﻧﺘﻮﻣﯽﺑﺮﺩﺍﺭﯾﺪ ﻭﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽﺗﺎﻥﺍﯾﺠﺎﺩ ﻛﻨﯿﺪﺑﺎﯾﺪ ﻧﮕﺮﺵﻫﺎ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺭﺍﻋﻮﺽﻛﻨﯿﺪ .»ﺍﻭ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﯾﻚ ﻣﺜﺎﻝ ﺧﻮﺏ ﻭﻭﺍﻗﻌﯽ،ﻣﻠﻤﻮﺱﺗﺮ ﻣﯽﻛﻨﺪ:« ﺻﺒﺢ ﯾﻚ ﺭﻭﺯﺗﻌﻄﯿﻞ ﺩﺭﻧﯿﻮﯾﻮﺭﻙ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺷﺪﻡ.ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﯾﻚﺳﻮﻡ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﭘﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺑﯿﺸﺘﺮﻣﺮﺩﻡ ﺁﺭﺍﻡﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﯾﺎ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﺑﻪﭼﯿﺰﯼ ﮔﺮﻡ ﺑﻮﺩﻭ ﺩﺭﻣﺠﻤﻮﻉ ﻓﻀﺎﯾﯽﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭﺳﻜﻮﺗﯽ ﺩﻟﭙﺬﯾﺮ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﻣﺮﺩﻣﯿﺎﻧﺴﺎﻟﯽ ﺑﺎ ﺑﭽﻪﻫﺎﯾﺶﺳﻮﺍﺭ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺷﺪ ﻭﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻓﻀﺎﯼﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻛﺮﺩ.ﺑﭽﻪﻫﺎﯾﺶ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﯿﺪﺍﺩﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﻪﻃﺮﻑ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﯽﻛﺮﺩﻧﺪ. ﯾﻜﯽ ﺍﺯﺑﭽﻪﻫﺎ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﻛﺮﺩ ﻭ ﯾﻜﯽﺩﯾﮕﺮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻣﯽﻛﺸﯿﺪﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﺍﻋﺼﺎﺏﻫﻤﻪﻣﺎﻥ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱﺧﺮﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺍﻣﺎﭘﺪﺭ ﺁﻥ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﻛﻪ ﺩﻗﯿﻘﺎً ﺩﺭﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﻠﻮﯾﯽﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺍﺻﻼً ﺑﻪﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩﺵﻧﻤﯽﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺍﻓﻜﺎﺭﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺻﺒﺮﻡ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺷﺪ ﻭ ﺯﺑﺎﻥﺑﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽﺑﺎﺯﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ: «ﺁﻗﺎﯼ ﻣﺤﺘﺮﻡ!ﺑﭽﻪﻫﺎﯾﺘﺎﻥﻭﺍﻗﻌﺎً ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺭﻣﯽﺩﻫﻨﺪ. ﺷﻤﺎﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﺟﻠﻮﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍﺑﮕﯿﺮﯾﺪ؟» ﻣﺮﺩ ﻛﻪﺍﻧﮕﺎﺭ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺩﺍﺭﺩﻣﯽﺍﻓﺘﺪ، ﻛﻤﯽ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽﺟﺎﺑﺠﺎ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﻠﻪ، ﺣﻖ ﺑﺎﺷﻤﺎﺳﺖ.ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ. ﺭﺍﺳﺘﺶ ﻣﺎ ﺩﺍﺭﯾﻢﺍﺯﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮﺩﯾﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮﻡ،ﻣﺎﺩﺭﻫﻤﯿﻦ ﺑﭽﻪﻫﺎ0 ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﯿﺶ ﺩﺭﺁﻧﺠﺎﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.. ﻣﻦ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﮔﯿﺠﻢ ﻭﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ ﺑﺎﯾﺪﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ.ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﻡﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻢ ﻭ ... ﻭﺑﻐﻀﺶ ﺗﺮﻛﯿﺪ ﻭﺍﺷﻜﺶ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮﺷﺪ.»ﺍﺳﺘﻔﺎﻥ ﻛﺎﻭﯼ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻘﻞﺍﯾﻦﺧﺎﻃﺮﻩ ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ:« ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﺁﯾﺎﺍﻛﻨﻮﻥﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﯽﻧﻤﯽﺑﯿﻨﯿﺪ؟ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ؟ ﺁﯾﺎ ﺩﻟﯿﻠﯽ ﺑﻪﺟﺰ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺭﺩﻛﻪ ﻧﮕﺮﺵ ﺷﻤﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥﻣﺮﺩ ﻋﻮﺽﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ » ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺩﺍﻣﻪﻣﯽﺩﻫﺪ ﻛﻪ:«ﺭﺍﺳﺘﺶ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﮕﺮﺷﻢﻋﻮﺽ ﺷﺪ ﻭ ﺩﻟﺴﻮﺯﺍﻧﻪ ﺑﻪﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺘﻢ:ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ.ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻢ. ﺁﯾﺎ ﻛﻤﻜﯽ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﺳﺖ؟ ﻭ....ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪﭘﯿﺶ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﭼﻄﻮﺭﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﻦﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﯽﻣﻼﺣﻈﻪ ﺑﺎﺷﺪ0 ﺍﻣﺎﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮﻧﮕﺮﺷﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻋﻮﺽﺷﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺻﻤﯿﻢﻗﻠﺐ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻛﻪ ﻫﺮﻛﻤﻜﯽ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻢ

Image Hosting Quotes and Sayings Google Homepages


Image Hosting Quotes and Sayings Google Homepages

ﺯﻧﺪﮔﻲ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪﮔﻠﺒﺮﮔﻬﺎﻳﺶ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﻭ ﺧﺎﺭﻫﺎﻳﺶﻭﺍﻗﻌﻲ ﺍﺳﺖ .ﺳﺎﺩﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖﺍﺳﺖ ﻫﻴﭻ ﺩﺭﻭﻏﻲ ﺩﺭﺁﻥ ﺭﺍﻩﻧﺪﺍﺭﺩﻣﺎﻧﻨﺪﮐﻮﺩﮐﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻥﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭﺑﺎﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺍﺵ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺣﺮﻑ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎﻣﻴﺰﻧﺪﺯﻧﺪﮔﻲ ﮐﺘﺎﺑﻲ ﺍﺳﺖ ﭘﺮﻣﺎﺟﺮﺍ ، ﻫﻴﭽﮕﺎﻩﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻳﮏ ﻭﺭﻗﺶ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﻨﺪﺍﺯﺑﺨﺸﻨﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯ، ﺯﻳﺮﺍ ﺣﺘﻲﺗﻪ ﻛﻔﺸﻲ ﻛﻪ ﻟﮕﺪﻣﺎﻟﺶ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺭﺍ ﻫﻢﺧﻮﺵ ﺑﻮ ﻣﻲﻛﻨﺪ

ﺩﯾﻞ ﮐﺎﺭﻧﮕﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ :«ﺗﺒﺴﻢﺧﺮﺟﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﻟﯽ ﺳﻮﺩ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼﺩﺍﺭﺩ.» ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻏﻤﯽ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻧﮕﯿﺮ؛ ﺯﯾﺮﺍﺧﻮﺩ ﻧﯿﺰ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﺍﺯﺧﻮﺩ ﻣﯿﮕﺮﯾﺰﻧﺪ ﺯﯾﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺸﻖﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺧﻮﺩ ﺷﮏ ﺩﺍﺭﻧﺪ؛ ﭘﺲﺩﻭﺳﺘﺸﺎﻥ ﺑﺪﺍﺭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨﺪ** ...!ﺩﮐﺘﺮ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ** ﻣﺎ ﺁﺩﻣﺎﻫﻤﯿﺸﻪ ﺻﺪﺍﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯾﻢ ، ﭘﺮﺭﻧﮓﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ،ﻭﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﯾﻢ ! ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮﺏ ﻫﺎ ﺁﺳﻮﻥﻣﯿﺎﻥ ،ﺑﯿﺮﻧﮓ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻦ ،ﺑﯿﺼﺪﺍ ﻣﯽ ﺭﻥ ﻫﯿﭻﻭﻗﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ ﭼﻮﻥ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻟﯿﺎﻗﺘﺶﺭﻭ ﻧﺪﺍﺭﻩ ! ﺍﻭﻥ ﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﻃﺎﻗﺘﺶﺭﻭ ﻧﺪﺍﺭﻩ !

* ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺍﺳﺖ،ﭘﺮ ﺍﺯﻋﻄﺮ،ﭘﺮﺍﺯﺧﺎﺭ،ﭘﺮﺍﺯ ﺑﺮﮒ ﻟﻄﯿﻒ،ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﮔﻞ ﭼﯿﺪﯾﻢ ﻋﻄﺮﻭ ﺑﺮﮒ ﻭﮔﻞ ﻭﺧﺎﺭ ﻫﻤﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﻤﻨﺪ.*ﺍﻟﻬﯽ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ،ﺑﺨﻨﺪﯼ ﺍﺯﻟﺒﺎﻧﺖ ﮔﻞ ﺑﭽﯿﻨﻢ،ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺁﻥﻫﻢ ﻏﺮﻭﺏ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭﻭ ﻧﺒﯿﻨﻢ*

ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ...ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ،ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖﻧﻤﯽ ﺩﺍﺭﺩ .ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ، ﺗﻮﺩﻭﺳﺘﺶ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺭﯼﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺍﻭﻫﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺁﯾﯿﻦﻫﺮﮔﺰﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﻨﺪﻭﺍﯾﻦ ﺭﻧﺞ ﺍﺳﺖ. ﺯﻧﺪﮔﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ...ﺩﮐﺘﺮ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ

خداوندا براي دوستانم دعا ميكنم كه دلشان را چنان در جویبار زلال رحمتت شستشو دهي که هرجا تردیدی هست ایمان ،زخمی هست مرهم ،نومیدی هست امید و هرجا نفرتی هست عشق جای آن را فرا گیرد

Thank 4 ur add

می‎نویسم برغبارپنجره زندگی مال من است‎/ چون عزیزی مثل تویادمن است

ﭼﺘﺮ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺴﺖ، ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ. ﻓﮑﺮ ﺭﺍ،ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍ،ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺩ. ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ،ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ. ﺩﻭﺳﺖ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﯾﺪ.ﻋﺸﻖ ﺭﺍ،ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺴﺖ. ﺯﯾﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺯﻥ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ. ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩ. ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰ ﻧﻮﺷﺖ،ﺣﺮﻑ ﺯﺩ، ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﮐﺎﺷﺖ. ﺳﻬﺮﺍﯼﺳﭙﻬﺮﯼ¤¤¤¤¤¤

ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﻣﺴﺘﯽ ﮐﺮﺩﻧﻢﻭﺳﺎﻟﻬﺎ ﺷﺒﻨﻢ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﮐﺮﺩﻧﻢ*ﺍﯼ ﺩﻟﻢ ﻇﺎﻫﺮﺟﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍﺑﺨﻮﺭ،ﭼﻮﺏ ﻋﻤﺮﯼ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ ﺭﺍﺑﺨﻮﺭ*ﺍﯼ ﺩﻟﻢ ﺩﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﻣﺎﺗﺖ ﮐﺮﺩﻭ ﺭﻓﺖ،ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﺮﺧﺎﻃﺮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭﺭﻓﺖ*ﻣﻦ ﮐﻪﮔﻔﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻧﯿﺴﺖ،ﻣﻦ ﮐﻪﮔﻔﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﺭﻓﺘﻨﯿﺴﺖ*ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢﺍﯼ ﺩﻝ ﺑﯽ ﺑﻨﺪﻭ ﺑﺎﺭ ﻭ ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽﺍﻧﺘﻈﺎﺭ*ﺁﻩ ﻋﺠﺐ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺩﺍﺩ ﺩﻝ،ﻫﻢﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﺩﺍﺩ ﺩﻝ

: ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ...ﺩﺭﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻫﺮ ﺷﺒﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﺑﺎ ﺍﻳﻦﻫﻤﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺗﺎﺭﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﻦ ﻳﺎﺱ ﻋﻄﺮ ﺗﻮﺭﺍ ﻣﻲ ﺑﻮﻳﻢ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺩﻟﮕﻴﺮﻡﻣﻦ ﺩﺭ ﻏﻢ ﺍﻳﻦ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ ﺩﺭﮔﻴﺮﻡ ﻃﻮﻓﺎﻥﺯﺩﻩ ﺍﻡ،ﺳﺎﺣﻞ ﺍﻣﻨﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻱ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﺗﺮﻳﻨﻢ،ﺗﻮ ﭘﻨﺎﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻮﻟﺒﺮﻳﺰ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺩﺭﻳﺎ ﺩﻟﻲ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﻱ ﻳﺎﺭﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻣﺎﻫﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻱﺗﻮ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻳﺎﺭﻡ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺗﻮﺭﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﻡ،ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺍﻣﺎﻧﻢﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮔﻮﻳﻢ ﻛﺰ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﺬﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢﻛﺮﺩ ﻳﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﺟﺪﺍﻳﻴﺴﺖ ﺑﺪﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﺮﺩ ﺑﺎﺯﺷﺐ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺧﺪﺍ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﻣﻦ ﺩﺭﻃﻠﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ:ﺩﻝ ﺗﻨﮕﻢ ﻭ ﺍﺑﺮﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺑﺎﺭﺩ ﻭﺯ ﺩﻭﺭﻱ ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﻣﻦﻣﻲ ﻧﺎﻟﺪ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭼﯿﺰ ﻣﺨﺘﺼﺮﯾﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﯾﮏﻓﻨﺠﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﻭ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺣﺒﻪ ﯼ ﻗﻨﺪ.ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍﺑﺎﻋﺸﻖ ﻧﻮﺵﺟﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ.

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭼﯿﺰ ﻣﺨﺘﺼﺮﯾﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﯾﮏﻓﻨﺠﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﻭ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺣﺒﻪ ﯼ ﻗﻨﺪ.ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍﺑﺎﻋﺸﻖ ﻧﻮﺵﺟﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ.

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﯿﻨﻪ ﺩﺍﺷﺖﻣﻦ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﻡ،ﺧﺎﮎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻮﺩﻣﻦ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺧﻔﺘﻢﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖﻣﻦ ﺑﺪ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﯼ ﻧﺒﻮﺩﻡﺍﺯ ﺑﺪﯼ ﮔﺮﯾﺨﺘﻢﻭ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﺮﺍ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﮐﺮﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﺪ ﺭﺳﯿﺪ...ﻭ ﻣﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﻣﻦ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﺍﯾﺎﻓﺘﻢﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﮐﺮﺩﻡﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﻬﺎﺳﺖﻣﻦ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﮔﺮﯾﺴﺘﻪ ﺍﻡﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺗﺎ ﺑﺨﻨﺪﻡﺯﯾﺮﺍ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺍﺷﮏ ﻣﻦ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪﻡﺑﻮﺩﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽﻭ ﻣﻦ ﺑﺪﯼ ﻧﺒﻮﺩﻡﺗﻮ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺘﻢﻭ ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﻢ ﺷﻌﺮ ﺷﺪ ﺳﺒﮏ ﺷﺪﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎﯾﻢ ﺷﻌﺮ ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽﻫﺎ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﺑﺪﯼ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﺳﻨﮓ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﻋﻠﻒ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﺩﺷﻤﻨﯽ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﻫﻤﻪ ﺷﻌﺮ ﻫﺎ ﺧﻮﺑﯽ ﺷﺪﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻣﺮﻍ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﺁﺏ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ:ﮔﻨﺠﺸﮏ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ ﺑﺎﺵﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻓﻪﺷﻮﻡﻭﺑﺮﻑ ﺁﺏ ﺷﺪ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺭﻗﺼﯿﺪ؛ ﺁﻓﺘﺎﺏﺩﺭ ﺁﻣﺪﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻋﻮﺽ ﺷﺪﻡﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪﺍﻗﺮﺍﺭﻫﺎﺳﺖ،ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻫﺎﺳﺖﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻗﺮﺍﺭﻫﺎﯾﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡﺳﺎﻝ ﺑﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻡﺗﻮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﻢﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ

==========================ﮐﻮﺩﮎ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮﺩ: ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻥ. ﻭﯾﮏ ﭼﮑﺎﻭﮎ ﺩﺭ ﻣﺮﻏﺰﺍﺭ ﻧﻐﻤﻪ ﺳﺮ ﺩﺍﺩ. ﮐﻮﺩﮎﻧﺸﻨﯿﺪ.ﺍﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺸﯿﺪ: ﺧﺪﺍﯾﺎ! ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻥﺻﺪﺍﯼ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻕ ﺁﻣﺪ. ﺍﻣﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﮔﻮﺵﻧﮑﺮﺩ. ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮﺵ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖﺧﺪﺍﯾﺎ! ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ.ﺍﻣﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﻧﺪﯾﺪ. ﺍﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺸﯿﺪ ﺧﺪﺍﯾﺎ! ﻣﻌﺠﺰﻩﮐﻦ ﻧﻮﺯﺍﺩﯼ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩ. ﺍﻣﺎﮐﻮﺩﮎ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ. ﺍﻭ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﺳﺮ ﺩﺍﺩﻭ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺑﺰﻥ. ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺪﺍﻧﻢﮐﺠﺎﯾﯽ.ﺧﺪﺍ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺳﺖﮐﺸﯿﺪ. ﺍﻣﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﯾﮏ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮐﺮﺩ. ﺍﻭﻫﯿﭻ ﺩﺭﻧﯿﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ================================