English
YaldA92 guestbook (188) Sign guestbook
ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ (ﻉ) ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ : ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﯿﻨﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻗﻠﺐﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮ ﭘﺎﮎ ﺷﻮﺩ. ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦﻋﺴﮕﺮﯼ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ : ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ (ﺣﻘﯿﻘﺖ) ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺯﯾﺎﺩ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﺪﻥ ﺍﺳﺖﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ : ﻣَﻦ ﺭَﺿﻰ ﻋﻦ ﺍﻟﻠﻪﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﺎﻟﻘَﻠﯿﻞ ﻣِﻦ ﺍﻟﺮّﺯﻕ ﺭﺿَﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻨﻪﺑﺎﻟﻘَﻠﯿﻞ ﻣِﻦَ ﺍﻟﻌَﻤﻞ؛ ﻫﺮ ﮐـﺲ ﺑﻪ ﺭﺯﻕ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﮐﻢ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯﻋﻤﻞ ﮐﻢ ﺍﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ : ﭘﻨﺞ ﺻﻔﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﺮﻛﺲ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺍﻣﯿﺪ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ ﺑﻪ ﺍﻭﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ- : ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﺩﺵﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﺒﯿﻨﯽ- . ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺷﺘـﺶﻛﺮﻡ ﻧﯿﺎﺑﯽ- . ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺮﯾﻨﺸـﺶﺍﺳﺘـﻮﺍﺭﯼ ﻧﺒﯿﻨﯽ- . ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻔﺴﺶﻧﺠﺎﺑﺖ ﻧﯿﺎﺑﯽ- . ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﯾﺶﺗﺮﺳﻨﺎﻙ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ (ﻉ ) ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ :ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﯽ ﻭ ﻣﺤﻜﻢ ﻛﺎﺭﯼﺍﺳﺖ
ﺳﺤﺮ ﺑﺎ ﺑﺎﺩ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ﺣﺪﯾﺚ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻯﺧﻄﺎﺏ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﻭﺍﺛﻖ ﺷﻮ ﺑﻪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺁﻩ ﺷﺐ ﻛﻠﯿﺪ ﮔﻨﺞ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺳﺖﺑﺪﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻣﯿﺮﻭ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﭘﯿﻮﻧﺪﻯ
)ﺑﺮ ﺗﻦ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻲ ﭘﻴﭽﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﺯ ﭼﺎﺩﺭﻧﻴﻠﻮﻓﺮﻱ ﺭﻧﮓ ﻏﺮﻭﺏ ﺗﮏ ﺩﺭﺧﺘﻲﺧﺸﮏ ﺩﺭ ﭘﻬﻨﺎﻱ ﺩﺷﺖ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺗﻨﮓ ﻏﺮﻭﺏ ﺍﺯ ﮐﺒﻮﺩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎﻱﺭﻭﺷﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﺮﻳﺰﺩ ﺟﺎﻧﺐ ﺁﻓﺎﻕ ﺩﻭﺭ ﺩﺭ ﺍﻓﻖﺑﺮ ﻻﻟﻪ ﺳﺮﺥ ﺷﻔﻖ ﻣﻲ ﭼﮑﺪ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥﻧﻮﺭ ﻣﻲ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﺩﻭﺩ ﺷﺐ ﺁﻏﻮﺵ ﺧﻮﻳﺶﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ﺑﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﻭﺣﺸﻲﻣﻲ ﺩﻭﺩ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﺗﻴﺮﮔﻲ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺷﮑﺪﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺑﺪ ﺑﻪ ﻻﻻﻱﺳﮑﻮﺕ ﺍﺧﺘﺮﺍﻥ ﻧﺠﻮﺍ ﮐﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺑﺎﻡ ﺷﺐ ﻧﺮﻡﻧﺮﻣﮏ ﺑﺎﺩﻩ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺎﻩ ﻣﻲ ﺭﻳﺰﺩ ﺩﺭﻭﻥﺟﺎﻡ ﺷﺐ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺍﺑﺮﻱ ﺑﻪ ﭘﻬﻨﺎﻱ ﺳﭙﻬﺮﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻭ ﻣﻲ ﺗﺎﺯﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﺟﻐﺪ ﻣﻲﺧﻨﺪﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﮐﺎﺝ ﭘﻴﺮ ﺷﺎﻋﺮﻱ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﻭﺷﺎﻣﻲ ﺳﻴﺎﻩ ﺩﺭﺩﻝ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﻫﺎﻱﺳﺮﺩ ﺍﻱ ﺍﻣﻴﺪ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻱ ﻫﺎﻱ ﻣﻦ ﺑﺮﻕﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻲ ﺩﺭﺧﺸﺪ ﺑﺮﺭﺥ ﻓﺮﺩﺍﻱ ﻣﻦ
ﺩﯾﺪﯼ ﺍﯼﺩﻝ ﮐﻪﻏﻢﻋﺸﻖﺩﮔﺮﺑﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩ؟ﭼﻮﻥ ﺑﺸﺪﺩﻟﺒﺮ ﻭ ﺑﺎﯾﺎﺭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩ؟ﺁﻩ ﺍﺯ ﺁﻥﻧﺮﮔﺲﺟﺎﺩﻭ ﮐﻪﭼﻪ ﺑﺎﺯﯼﺍﻧﮕﯿﺨﺖﺁﻩ ﺍﺯ ﺁﻥﻣﺴﺖ ﮐﻪﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡﻫﺸﯿﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩﺍﺷﮏ ﻣﻦﺭﻧﮓﺷﻔﻖﯾﺎﻓﺖ ﺯﺑﯽﻣﻬﺮﯼﯾﺎﺭﻃﺎﻟﻊﺑﯽﺷﻔﻘﺖﺑﯿﻦ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩﺑﺮﻗﯽ ﺍﺯﻣﻨﺰﻝﻟﯿﻠﯽﺑﺪﺭﺧﺸﯿﺪﺳﺤﺮﻭﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺧﺮﻣﻦﻣﺠﻨﻮﻥﺩﻝﺍﻓﮕﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩﺳﺎﻗﯿﺎ!ﺟﺎﻡﻣِﯽﺍﻡﺩﻩ؛ ﮐﻪﻧﮕﺎﺭﻧﺪﻩﻏﯿﺐﻧﯿﺴﺖﻣﻌﻠﻮﻡ ﮐﻪﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩﺍﺳﺮﺍﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩﺁﻥ ﮐﻪﭘﺮﻧﻘﺶﺯﺩ ﺍﯾﻦﺩﺍﯾﺮﻩﻣﯿﻨﺎﯾﯽﮐﺲﻧﺪﺍﻧﺴﺖﮐﻪ ﺩﺭﮔﺮﺩﺵﭘﺮﮔﺎﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩﻓﮑﺮﻋﺸﻖ،ﺁﺗﺶ ﻏﻢﺩﺭ ﺩﻝﺣﺎﻓﻆ ﺯﺩﻭﺳﻮﺧﺖﯾﺎﺭ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪﺑﺎ ﯾﺎﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩ
█████████████@@███@@███@██@█@██@███@██@██@█████@███@███████@█@████ █████@█████
وقتشه از اینجا برم خستگی هامو ببرم.دیدی اگه رفتنمو گریه نکن پشت سرم.آی خدا خسته شدم مرغ پربسته شدم. توی این زمین پرهوس به مرگ وابسته شدم.نمیشه موند توی این قفس.نفس کشید بی همنفس.رهایی مرگ عاشقه رها کنم همین و بس.
ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺩﻟﺒﺮ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ / ﺩﻝﻧﻴﺴﺖ ﻫﺮ ﺁﻧﺪﻝ ﻛﻪ ﺗﺮﺍ ﻳﺎﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪﺷﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﻏﻢ ﻫﺠﺮ ﺗﻮﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻧﺼﻴﺒﻢ / ﺑﻬﺘﺮﺯ ﻏﻢ ﻫﺠﺮ ﺗﻮ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ . . . ﻭﻻﺩﺕﺍﻣﺎﻡ ﻣﻬﺪﻱ(ﻋﺞ) ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﻮﺩﻣﺤﺮﺍﺑﻢ ﺍﺑﺮﻭﻱ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ / ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺟﺎﻧﺐﻛﻮﻱ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺣﺒﻞ ﺍﻟﻤﺘﻴﻦﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻗﺮﺁﻥ / ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻏﻴﺮ ﮔﻴﺴﻮﻱ ﺗﻮ ﺍﻱﺩﻭﺳﺖ . . . ﺩﺭ ﺗﻤﻨﺎﻱ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻲ ﻗﺮﺍﺭﻡ ﺗﺎﺑﻴﺎﻳﻲ / ﻣﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺷﻤﺎﺭﻡﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﻲ ﺧﺎﻙ ﻻﻳﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﻳﺶ ﭘﺎﮔﺬﺍﺭﻱ / ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮﺕ ﺟﺎﻥ ﻓﺸﺎﻧﻢ ﮔﻞ ﺑﻜﺎﺭﻡﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﻲ . . . ﺧﻮﺍﻫﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻛﺮﺍﻣﺎﺕﺳﺮﻣﺪﻱ / ﺍﻳﻤﻦ ﺷﻮﻱ ﺯﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺍﻳﻤﻦ ﺯﻫﺮﺑﺪﻱ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻛﻦ ﺯﻋﻄﺮ ﮔﻞِ ﻧﻮﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ / ﺑﺎﺫﻛﺮ ﺳﺒﺰ ﻳﻚ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﻣﺤﻤﺪﻱ . . . ﺗﻌﺠﻴﻞ ﺩﺭﻓﺮﺝ ﺁﻗﺎ ﺻﻠﻮﺍﺕ
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﻋﺰﯾﺰﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦﻣﮑﺘﻮﺏﺭﺍﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﻭ ﺭﺍﺑﺮﺑﺎﻝﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺶ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺍﺭ؛ﺑﺎﺭﺍﻟﻬﺎ ﺍﻭﺭﺍﺩﺭﯾﺎﺏ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﯽﻟﺤﻈﺎﺕ؛ ﻣﺒﺎﺩﺍﺧﺴﺘﻪﺷﻮﺩ!ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺷﻮﺩ!!ﻭ ﯾﺎ ﻏﻢﺑﺒﯿﻨﺪ !! ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺳﺮﺷﺎﺭﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﻦﻭﺁﻧﭽﻪﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥﻋﻄﺎ ﻣﯿﮑﻨﯽﺑﻪﺍﻭﻋﻄﺎ ﮐﻦ(.ﺁﻣﯿﻦ ﯾﺎ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﯿﻦ )¤¤¤¤¤¤
ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﺑﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﻧﻌﻤﺘﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﻪ ﮔﻨﺎﻫﻢ ﺭﺍﻓﺎﺵ ﮐﺮﺩ:ﺍﮔﺮ ﺍﻃﺎﻋﺘﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﮔﺎﻫﯽ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ ﻭﻟﯽ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮔﺎﻫﯽﻧﻤﯿﺸﻮﺩ:ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﺰﺍﺭﺩﻭﺭﻩ ﺩﻋﺎ ﺑﯽ ﺍﺟﺎﺑﺘﺴﺖ ﮔﺎﻫﯽ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻗﺮﻋﻪﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮔﺎﻫﯽ ﮔﺪﺍﯼ ﮔﺪﺍﯼ ﮔﺪﺍﯾﯽ ﻭﺑﺨﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﺎﻫﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﮔﺪﺍﯼ ﺗﻮﻣﯿﺸﻮﺩﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ: ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﯼ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ:ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﺩﺩﻭﺳﺘﺶ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﺩ : ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺁﯾﯿﻦ ﻫﺮﮔﺰﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﻨﺪﮎ ﻭﺍﯾﻦ ﺭﻧﺞ ﺍﺳﺖ: ﺯﻧﺪﮔﯽﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ......ﺩﮐﺘﺮ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ
ﺍﺯ ﮐﻼﻡ ﺩﻝ ﻧﺸﯿﻨﺖ ﻣﺴﺖ ﻭ ﺷﯿﺪﺍ ﻣﯽﺷﻮﻡ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﺖ ﺩﺭ ﺗﻮ ﭘﯿﺪﺍﻣﯽﺷﻮﻡ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﺩﺭﺳﺠﺪﻩﮔﺎﻫﻢ ﻣﯽﺷﻮﯼ ﺩﺭ ﺣﺮﯾﻢ ﺳﺎﺣﻞﻋﺸﻖ ﻣﻮﺝ ﺩﺭﯾﺎ ﻣﯽﺷﻮﻡ* ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﭘﯽ ﻣﺸﮏﻧﻔﺲ ﻏﺎﻟﯿﻪ ﺑﻮﯾﺖ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺩﻭﻡﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﮑﻮﯾﺖ ﯾﺎﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﯼ ﺁﻥ ﺭﺥ ﺯﯾﺒﺎﺕﮐﻪ ﻣﺎﺭﺍ ﺩﻝ ﻭﺍﻟﻪ ﻭﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺷﯿﺪﺍﺳﺖ ﺑﻪﺭﻭﯾﺖ* ﺁﻥ ﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻤﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡﮔﻠﮕﻮﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺭﺥ ﺭﺍ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺪﺯﺩﯾﺪﻡ ﻣﻦ ﺟﺰﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻏﯿﺎﺭ ﻧﯿﺎﻧﺪﯾﺸﯿﺪﻡ ﻣﻦ ﺑﺮﻕ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺍﺯﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻡ* ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺷﻤﻊ ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻭﺳﻮﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺯﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮐﻤﯽ ﻋﺎﺷﻘﯽﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﯾﻮﺳﻒ ﺩﻝ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﺎﻩﻏﻢ ﺗﻮﺳﺖ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﺮﯾﺪ ﺁﻣﺪﻩﻧﻔﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﻡ*! ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺍﻧﮕﺎﺭﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﺐﺷﻤﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎﺑﺠﺮﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ‚ ﻣﻦ ﺩﻝ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ *
ﺩﺭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺟﻮﯾﯽ ﺍﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﺍﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﺍﯾﻨﺴﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﯽ ﺯ ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﻧﺸﺎﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﻮ ﮔﺸﺘﻢ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺻﺪﺍﻣﯽ ﺯﻥ...ﺗﺎ ﭘﺎﺳﺨﻢ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﯼ ﭘﮋﻭﺍﮎ ﺳﺎﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺗﻮ ﺯﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻗﻘﻨﻮﺱ ﺷﻌﺮﻣﻦ...ﺳﺮﺩﯼ ﻣﮑﻦ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺁﺗﺶ ﺑﻪﺟﺎﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﮔﻔﺘﯽ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺍﮔﺮ ﭼﻪﮔﻮﺵ ﻧﺴﭙﺮﺩﯼ...ﺣﺎﻻ ﻻﻟﻢ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﭘﺲ ﺧﻮﺩﺑﺨﻮﺍﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﻣﻦ ﻗﺎﻧﻌﻢ ﺁﻥ ﺑﺨﺖ ﺟﺎﻭﯾﺪﺍﻥ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﻢ...ﮔﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﺎ ﻣﻦﺑﻤﺎﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﯾﺎ ﻧﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﯽﮐﻦ...ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﺮﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﮔﺮﺍﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺖﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ...ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻮﺷﯽ ﺑﻤﺎﻧﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻟﺖ ﺑﺎ ﻣﻦﺑﮕﻮ ﺁﺭﯼ...ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺣﺮﻑ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺯﺑﺎﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﯾﻌﻨﯽ :***ﺑﺨﻨﺪ ٬ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻏﻤﮕﯿﻨﯽ******ﺑﺒﺨﺶ ٬ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪﻣﺴﮑﯿﻨﯽ******ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻦ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﻟﮕﯿﺮﯼ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺳﺒﺰﺗﺮﯾﻦ ﺁﯾﻪ ، ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼﺑﺮﮒ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﯾﮏﻗﻄﺮﻩ ، ﺩﺭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﻭﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺣﺲﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﻣﺰﺭﻋﻪ ، ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﺬﺭﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺭﯾﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼﻣﺎﻫﯽ ، ﺩﺭ ﺗﻨﮓ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺗﺮﺟﻤﻪ ﯼ ﺭﻭﺷﻦﺧﺎﮎ ﺍﺳﺖ ، ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ،ﻓﻬﻢ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻥ ﻫﺎﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺳﻬﻢ ﺗﻮ ﺍﺯﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﯼ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼﻭﺟﻮﺩ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ، ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺎﻣﺎﺳﺖ ، ﺁﺳﻤﺎﻥ ، ﻧﻮﺭ ، ﺧﺪﺍ ، ﻋﺸﻖ ،ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﯿﻢ ، ﺩﺭ ﻧﺒﯿﻨﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺩﺭ ﻧﺒﻨﺪﯾﻢ ﺑﻪﺁﺭﺍﻣﺶ ﭘﺮ ﻣﻬﺮ ﻧﺴﯿﻢ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻝ ،ﺑﺮﮔﯿﺮﯾﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ، ﺳﻼﻣﯽﺑﮑﻨﯿﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺭﺳﻢ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺍﺳﺖﺳﻬﻢ ﻣﻦ ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﺍﯾﻦ ﺳﻬﻢ ﻧﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ ﻭﺯﻥ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽﻣﻦ ، ﻭﺯﻥ ﺭﺿﺎﯾﺘﻤﻨﺪﯾﺴﺖ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺯ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻣﺰ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺳﺎﺯﺵ ﺑﺎ ﺗﻘﺪﯾﺮﺍﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﯾﺪ ، ﺷﻌﺮ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﻮﺩ ، ﮐﻪﺧﻮﺍﻧﺪ ﭼﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭ ، ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻧﺎﻥﺧﻮﺍﻫﺮ ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺩﺍﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﯾﺪﺁﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺩﺭﯾﻐﺶ ﮐﺮﺩﯾﻢﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺯﻣﺰﻣﻪ ﯼ ﭘﺎﮎ ﺣﯿﺎﺕ ﺍﺳﺖ ، ﻣﯿﺎﻥﺩﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺧﺎﻃﺮﻩ ﯼ ﺁﻣﺪﻥ ﻭﺭﻓﺘﻦ ﻣﺎﺳﺖ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﺎ ،ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺳﺖ ﻣﻦ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ، ﻗﺪﺭ ﺍﯾﻦﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﻢ
ﺗﮑﻪ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﺪﻡ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻗﻠﺒﻢﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﮔﺬﺭ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻭ ﺳﯿﺎﻫﯽﻭﻗﺘﯽ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﻟﻢ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﺪ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪﻡﺑﺮ ﺍﻭﺝ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﯼ ﭼﮑﯿﺪﻡ ﺑﺮﺩﺭﯾﭽﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺍﻭﺝ ﻗﻠﺒﻢ ﺗﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﻗﻄﺮﻩﻗﻄﺮﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺭﯾﺪﻡ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﭼﻪﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ ﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺣﺎﻻ ﮐﻪﻣﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺭﯾﺪﻡ ﻗﻠﺒﻢ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﺑﺎﺻﻔﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﺑﺮﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﺁﻣﺪ ﺩﺭﺩﻟﻢ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻋﺸﻖﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﯼ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡﺍﯼ ﺍﺑﺮ ﺳﯿﺎﻩ ﺑﺮ ﺩﻝ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺑﺒﺎﺭ ﺗﺎ ﺑﺸﻮﯾﯽﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻭ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﮐﺎﻓﺮ ﻋﺸﻘﻢ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻣﻦ ﮔﻠﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻧﯿﺴﺘﻢ .... ﻧﻤﯿﮕﻢ ﺩﻟﻢ ﺍﺳﯿﺮﻩ ﻧﻤﯿﮕﻢ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﮔﯿﺮﻩ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﻢ ﺍﮔﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﻣﯿﻤﯿﺮﻩ ........ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﯿﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻡ ﺑﺒﯿﻦ ﻣﻦ ﺩﻝ ﺑﻪ ﮐﯽ ﺩﺍﺩﻡ .ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﮐﺲ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺩﻡ .ﺩﻟﻢ ﺷﯿﺸﻪ .ﺩﻟﺶ ﺳﻨﮕﻪ .ﻭﺍﺳﻪ ﺳﻨﮕﻪ ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮕﻪ ...... ﺍﺭﺍﻣﺶ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻨﮑﻪ :ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻪ ﺩﻟﺖ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﻝ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﯼ ﯾﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﯼ ﮔﺮﻡ ﺩﺍﺭﯼ ....... ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﺪﺍﻡ ﺭﺍﻩ ﻧﺰﺩﯾﮑﺘﺮ ﺍﺳﺖ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ؟ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﮕﻪ ﺩﻭﺳﺖ! ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﯼ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﺑﯿﻦ ﺩﻝ ﻭ ﺍﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﻭﺳﺖ ......
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢﻏﻢ ﭘﺮﺳﺖ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻫﺠﺮﺗﻮ ﮔﺮﯾﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﻫﻤﭽﻮ ﺻﺒﺢ ﯾﮏ ﻧﻔﺲﺑﺎﻗﯿﺴﺖ ﺑﯽ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﻨﻤﺎ ﺩﻟﺒﺮﺍ ﺗﺎﺟﺎﻥ ﺑﺮﺍﻓﺸﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯﻡ ﮐﻦﺷﺒﯽ ﺍﺯ ﻭﺻﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﯼ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﺗﺎ ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩﺯ ﺩﯾﺪﺍﺭﺕ ﺍﯾﻮﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ
دنيا كه شروع شد زنجير نداشت خدا دنياي بي زنجير آفريد . آدم بود كه رنجير را ساخت و شيطان كمكش كرد . دل زنجير شد عشق زنجير شد و دنيا پر از رنجير شد و آدمها همه ديوانه زنجيري . خدا دنياي بي زنجير مي خواست نام دنياي بي زنجير اما بهشت است .
امتحان آدم همينجا بود دستان شيطان از زنجير پر بود . خدا گفت زنجيرت را پاره كن . شايد نام زنجير تو عشق است .
يك نفر زنجيرش را پاره كرد . نامش را مجنون گذاشتند . مجنون اما نه ديوانه بود و نه زنجيري . اين نام را شيطان بر او گذاشت . شيطان آدم را در زنجير مي خواست . ليلي مجنون را بي زنجير مي خواست . ليلي مي دانست خدا چه مي خواهد . ليلي كمك كرد تا مجنون زنجيرش را پاره كند . ليلي زنجير نبود ليلي نمي خواست زنجير باشد .
ليلي ماند زيرا ليلي نام ديگر آزادي است.
امتحان آدم همينجا بود دستان شيطان از زنجير پر بود . خدا گفت زنجيرت را پاره كن . شايد نام زنجير تو عشق است .
يك نفر زنجيرش را پاره كرد . نامش را مجنون گذاشتند . مجنون اما نه ديوانه بود و نه زنجيري . اين نام را شيطان بر او گذاشت . شيطان آدم را در زنجير مي خواست . ليلي مجنون را بي زنجير مي خواست . ليلي مي دانست خدا چه مي خواهد . ليلي كمك كرد تا مجنون زنجيرش را پاره كند . ليلي زنجير نبود ليلي نمي خواست زنجير باشد .
ليلي ماند زيرا ليلي نام ديگر آزادي است.
)ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﻮﺍ ،ﻫﻮﺍﯼ ﺑﯽ ﺻﺒﺮﯼ ﻣﯽﺷﺪ.ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺍﺳﯿﺮ ﻇﻠﻤﺖ ﺟﺒﺮﯼ ﻣﯽﺷﺪ.ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺩﺍﻡ ﻫﻮﺍﯼ ﺑﯽ ﺻﺒﺮﯼ ﺩﺍﺷﺖ. ﺗﺎﺁﻩ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﺪ
ﭘﯿﺮ ﺭﯾﺎﺿﺖ ﻣﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ،ﯾﺎﺭﺍ "ﮔﺮﺗﻮ ﺷﮑﯿﺐ ﺩﺍﺭﯼ،ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﺎﺭﺍ"ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﻮﻥ ﻣﻦﻫﺰﺍﺭﻣﻮﻧﺲ"ﻣﻦ ﺟﺰﺗﻮ ﮐﺲ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭﺁﺷﮑﺎﺭﺍ"ﺭﻭﺯﯼ ﺣﮑﺎﯾﺖ،ﻧﺎﮔﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦﺁﯾﺪ"ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﭼﻨﺪ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﯽﺩﻭﺍﺭﺍ؟"ﺗﺎﮐﯽ ﺧﻠﯽ ﺩﺭﯾﻦ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺧﺎﺭﻫﺠﺮﺍﻥ؟"ﻣﺮﺩﻡ ﺯ ﺟﻮﺭﺕ،ﺁﺧﺮﻣﺮﺩﻡ،ﻧﻪﺳﻨﮓ ﺧﺎﺭﺍ"ﺁﺧﺮﻣﺮﺍﺑﯿﻨﯽ ﺩﺭﭘﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶﻣﺮﺩﻩ"ﮐﺎﻭﻝ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﯾﻦﺑﻼﺭﺍ"ﺑﺎﺩﺻﺒﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭘﯿﺶ ﺗﻮﺭﺍﻩ،ﻭﺭﻧﻪ"ﺑﺎﻧﺎﻟﻬﺎﯼ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺑﻔﺮﺳﺘﯽ ﺻﺒﺎﺭﺍ"ﭼﻮﻥﺍﻭﺣﺪﯼ ﺑﻨﺎﻟﺪ،ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ: ﺻﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﻦﻣﺸﺘﺎﻗﯽ ﻭ ﺻﺒﻮﺭﯼ ﺍﺯﺣﺪﮔﺬﺷﺖ ﯾﺎﺭﺍ)ﺍﻭﺣﺪﯼ ﻣﺮﺍﻏﻪ ﺍﯼ )
