Browse Pages:
< Previous 1 2 3
4 5 6 7 Next >
ﺍﮔﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﻠﻮﻃﯽ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﺗﭙﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﺷﯽﺑﻮﺗﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﺵﻭﻟﯽﺑﻬﺘﺮﯾﻦﺑﻮﺗﻪﺍﯼﺑﺎﺵﮐﻪﺩﺭﮐﻨﺎﺭﻩﺭﺍﻩﻣﯽ ﺭﻭﯾﺪﺍﮔﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﺎﺷﯽ،ﺑﻮﺗﻪ ﺑﺎﺵﺍﮔﺮﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯽﺑﻮﺗﻪﺍﯼﺑﺎﺷﯽ،ﻋﻠﻒﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﺎﺵﻭﭼﺸﻢﺍﻧﺪﺍﺯﮐﻨﺎﺭﺷﺎﻫﺮﺍﻫﯽﺭﺍﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻪﺗﺮﮐﻦﺍﮔﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﻧﻬﻨﮓ ﺑﺎﺷﯽ،ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻣﺎﻫﯽﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎﺵﻭﻟﯽ ﺑﺎﺯﯾﮕﻮﺵ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺎﻫﯽ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ!ﻫﻤﻪﻣﺎﺭﺍﮐﻪﻧﺎﺧﺪﺍﻧﻤﯽﮐﻦﻧﺪ،ﻣﻠﻮﺍﻥ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﮐﺎﺭﯼ ﻫﺴﺖﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﮐﻤﯽ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻭﺁﻧﭽﻪﻭﻇﯿﻔﻪ ﻣﺎﺳﺖ،ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱﻧﯿﺴﺖﺍﮔﺮﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯽﺷﺎﻫﺮﺍﻩﺑﺎﺷﯽ،ﮐﻮﺭﻩﺭﺍﻩﺑﺎﺵﺍﮔﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺷﯽ،ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﺎﺵﺑﺎ ﺑﺮﺩﻥ ﻭﺑﺎﺧﺘﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺕ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﺎﺵ
ﻣﮕﺬﺍﺭ ﮔﺬﺷﺖ ﺩﺭ ﺩﻟﺖ ﮔﻢ ﺑﺸﻮﺩﻣﺠﺬﻭﺏ ﺗﻠﺴﻢ ﺳﯿﺐ ﻭ ﮔﻨﺪﻡ ﺑﺸﻮﺩﻣﮕﺬﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦﺷﯿﺮﯾﻨﯽﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﺳﻮﺀ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩﻣﺠﻨﻮﻥ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺁﺗﺶﻟﯿﻠﯽ ﺳﺮﺥ ﺍﺳﺖﯾﺎ ﻻﻟﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻟﯿﻠﯽ ﺳﺮﺥ ﺍﺳﺖﺷﺮﺡ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺣﯿﻒ ﺍﺳﺖﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺿﺮﺏ ﺳﯿﻠﯽ ﺳﺮﺥﺍﺳﺖ
ﺍﺯ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﻨﮕﻢ ﺩﻝ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﮔﺮﻳﺰﺩﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻋﺠﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮﻳﺰﺩﻋﺎﺷﻘﻲ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺯﺍﺭﻱ ﺩﻝﻧﻴﺴﺖ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﭼﻮ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺩﻝﺭﻭﺯﺍﺣﺒﺎﺏ ﺗﻮ ﻧﻮﺭﺍﻧﻲ ﺍﻟﻲ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏﺭﻭﺯﺍﻋﺪﺍﻱ ﺗﻮ ﻇﻠﻤﺎﻧﻲ ﺍﻟﻲ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎﻡﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻛﺮﺩ ﺁﺭﺯﻭﻱ ﻭﺻﻞ ﺍﻭ ﻣﺮﺍﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﺮﻭﻥ ﻧﻤﻲﺭﻭﺩ ﺍﻳﻦ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﺮﮔﻔﺘﻤﺶ ﻧﻘﺎﺵ ﺭﺍ ﻧﻘﺸﻲ ﺑﻜﺶ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻲﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﻧﻘﺶ ﺣﺒﺎﺑﻲ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺩﺭﻳﺎ ﻛﺸﻴﺪﺁﻧﻜﺔﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺔﺧﻨﺪﻳﺪﺧﻨﺪﻫﺎﻱ ﻣﻨﻮﺩﺯﺩﻳﺪﭘﺸﺖ ﭘﻠﻚ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ ﺧﻮﺍﺏ ﻳﻚ ﺗﻮﻃﺌﺔﻣﻴﺪﻳﺪﺗﻮﺭﺍﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻭﻣﻴﻠﻢ ﺯﻳﺎﺩﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻫﺮﺩﻡﺗﻮﺭﺍﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻭﺩﺭﺩﻡ ﺯﻳﺎﺩﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺩﺭﺩﻡﻫﺮﻛﺴﻲ ﻫﻢ ﻧﻔﺴﻢ ﺷﺪﺩﺳﺖ ﺁﺧﺮﻗﻔﺴﻢﺷﺪﻣﻨﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺨﻴﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭﻭﻛﺴﻢ ﺷﺪﻧﻴﺎﺯﺍﺭﻡ ﺯ ﺧﻮﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﻟﻲ ﺭﺍﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻱ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪﮔﺮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺁﻣﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﻛﻮﻱ ﺗﻮ،ﺩﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖﻓﺮﺻﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﻛﻨﻴﻢﮔﺮﭼﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ،ﻭﻟﻲ ﻫﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺷﻮﻕﺳﻮﻱ ﺩﺭﻣﻲﺁﻳﻢ ﻭ ﻫﺮﺳﻮ،ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻣﯿﮑﻨﻢﺍﺯ ﺳﻮﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﻫﻞ ﻫﻮﺱ ﺭﺍﺍﻳﻦ ﺍﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻧﺴﻮﺯﺩ ﻫﻤﻪ ﻛﺲ ﺭﺍﺁﻭﺭﻡ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﮔﺮﺍﻥﮔﻮﻳﻤﺖ ﺗﺎ ﺳﺨﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﮔﺮﺍﻥﻣﻦ ﺑﺨﺎﻝ ﻟﺒﺖ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻡﭼﺸﻢ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺷﺪﻡﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺯﻣﻬﺮ ﭘﻴﺎﻣﻲ ﺑﻔﺮﺳﺖﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻢ ﻣﮕﺬﺍﺭﻏﻤﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﻡ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻲﺩﻟﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﺩﻝ ﺁﺯﺍﺭﻡ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻲﮔﺮ ﻧﺮﺥ ﺑﻮﺳﻪ ﺭﺍ ﻟﺐ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻛﻨﺪﺣﺎﺷﺎ ﻛﻪ ﻣﺸﺘﺮﻱ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺯﻳﺎﻥ ﻛﻨﺪﮔﺮ ﻫﻴﭻ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺗﻮ ﺟﺎﺳﺖ ﺑﮕﻮﮔﺮ ﻫﺴﺖ ﺑﮕﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﮕﻮ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﺻﺒﺮ ﺩﺭ ﺟﻮﺭ ﻭ ﺟﻔﺎﻱ ﺗﻮ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩ ﻏﻠﻂﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻭﻓﺎﻱ ﺗﻮ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩ ﻏﻠﻂﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮﻟﺤﻈﻪ ﺯﺑﻴﺪﺍﺩ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺟﮕﺮﻡﻫﻢ ﺑﺠﺎﻥ ﺗﻮﻛﻪ ﺍﺯﺟﺎﻥ ﺑﺘﻮ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺗﺮﻡﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺭﻡ,ﻏﻢ ﺩﻳﮕﺮﺷﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮﺩﻝ ﻛﻪ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺭﻭﻱ ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺩﻝ ﻧﻴﺴﺖﺁﻧﻜﻪ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺧﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﺸﺪ ﻋﺎﻗﻞ ﻧﻴﺴﺖﺯﺩﺭﺩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮﺑﺎ ﻛﺲ ﺣﻜﺎﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻜﺮﺩﻡﭼﺮﺍ ﺟﻔﺎﻱ ﺗﻮ ﻛﻢ ﺷﺪ؟ﺷﻜﺎﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻜﺮﺩﻡﺗﻮ ﻛﻴﺴﺘﻲ،ﻛﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ،ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﻲ ﺗﺎﺑﻢ؟ﺷﺐ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺧﻴﺎﻟﺖ ﻧﻤﻲ ﺑﺮﺩ ﺧﻮﺍﺑﻢ
)ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻧﮕﺎﻩﻛﻦﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦﻣﯽﮔﻔﺖ» :ﺁﻧﭽﻪﺩﺭﻣﻐﺰﺗﺎﻥﻣﯽﮔﺬﺭﺩ،ﺟﻬﺎﻧﺘﺎﻥﺭﺍﻣﯽﺁﻓﺮﯾﻨﺪﺍﺳﺘﻔﺎﻥ ﻛﺎﻭﯼ)ﺍﺯﺳﺮﺷﻨﺎﺳﺘﺮﯾﻦﭼﻬﺮﻩﻫﺎﯼ ﻋﻠﻢ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ»:ﺍﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﺪﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭﺭﻭﺍﺑﻂﺷﺨﺼﯽﺗﺎﻥ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕﺟﺰﯾﯽ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩﺁﻭﺭﯾﺪﺑﻪ ﮔﺮﺍﯾﺶﻫﺎ ﻭﺭﻓﺘﺎﺭﺗﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﯿﺪ؛ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮﺩﻟﺘﺎﻥﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﻗﺪﻡﻫﺎﯼﻛﻮﺍﻧﺘﻮﻣﯽﺑﺮﺩﺍﺭﯾﺪ ﻭﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯽﺗﺎﻥﺍﯾﺠﺎﺩ ﻛﻨﯿﺪﺑﺎﯾﺪ ﻧﮕﺮﺵﻫﺎ ﻭﺑﺮﺩﺍﺷﺖﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺭﺍﻋﻮﺽﻛﻨﯿﺪ«.ﺍﻭﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﯾﻚ ﻣﺜﺎﻝ ﺧﻮﺏ ﻭﻭﺍﻗﻌﯽ،ﻣﻠﻤﻮﺱﺗﺮ ﻣﯽﻛﻨﺪ»:ﺻﺒﺢ ﯾﻚ ﺭﻭﺯﺗﻌﻄﯿﻞﺩﺭﻧﯿﻮﯾﻮﺭﻙ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺷﺪﻡ.ﺗﻘﺮﯾﺒﺎًﯾﻚﺳﻮﻡ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﭘﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺑﯿﺸﺘﺮﻣﺮﺩﻡﺁﺭﺍﻡﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﯾﺎ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﺑﻪﭼﯿﺰﯼﮔﺮﻡ ﺑﻮﺩﻭ ﺩﺭﻣﺠﻤﻮﻉ ﻓﻀﺎﯾﯽﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭﺳﻜﻮﺗﯽ ﺩﻟﭙﺬﯾﺮ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﻜﻪﻣﺮﺩﻣﯿﺎﻧﺴﺎﻟﯽ ﺑﺎ ﺑﭽﻪﻫﺎﯾﺶﺳﻮﺍﺭ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱﺷﺪ ﻭﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻓﻀﺎﯼﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺗﻐﯿﯿﺮﻛﺮﺩ.ﺑﭽﻪﻫﺎﯾﺶ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﯿﺪﺍﺩﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭﻣﺪﺍﻡ ﺑﻪﻃﺮﻑ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﯽﻛﺮﺩﻧﺪ.ﯾﻜﯽ ﺍﺯﺑﭽﻪﻫﺎ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﻛﺮﺩ ﻭﯾﻜﯽﺩﯾﮕﺮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﻭ ﺁﻥﻣﯽﻛﺸﯿﺪﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﺍﻋﺼﺎﺏﻫﻤﻪﻣﺎﻥ ﺗﻮﯼﺍﺗﻮﺑﻮﺱﺧﺮﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺍﻣﺎﭘﺪﺭ ﺁﻥ ﺑﭽﻪﻫﺎﻛﻪ ﺩﻗﯿﻘﺎً ﺩﺭﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﻠﻮﯾﯽﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪﺑﻮﺩ،ﺍﺻﻼً ﺑﻪﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩﺵﻧﻤﯽﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻏﺮﻕﺩﺭ ﺍﻓﻜﺎﺭﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺻﺒﺮﻡ ﻟﺒﺮﯾﺰﺷﺪ ﻭ ﺯﺑﺎﻥﺑﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽﺑﺎﺯﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ» :ﺁﻗﺎﯼﻣﺤﺘﺮﻡ!ﺑﭽﻪﻫﺎﯾﺘﺎﻥﻭﺍﻗﻌﺎً ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﺁﺯﺍﺭﻣﯽﺩﻫﻨﺪ.ﺷﻤﺎﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﺟﻠﻮﯾﺸﺎﻥﺭﺍﺑﮕﯿﺮﯾﺪ؟«ﻣﺮﺩ ﻛﻪﺍﻧﮕﺎﺭ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺩﺍﺭﺩﻣﯽﺍﻓﺘﺪ،ﻛﻤﯽ ﺧﻮﺩﺵﺭﺍﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽﺟﺎﺑﺠﺎ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺑﻠﻪ،ﺣﻖﺑﺎﺷﻤﺎﺳﺖ.ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ.ﺭﺍﺳﺘﺶ ﻣﺎﺩﺍﺭﯾﻢﺍﺯﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮﺩﯾﻢ ﻛﻪﻫﻤﺴﺮﻡ،ﻣﺎﺩﺭﻫﻤﯿﻦ ﺑﭽﻪﻫﺎ0ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖﭘﯿﺶ ﺩﺭﺁﻧﺠﺎﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ..ﻣﻦ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﮔﯿﺠﻢﻭﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ ﺑﺎﯾﺪﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﭼﻪﺑﮕﻮﯾﻢ.ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﻡﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻢﻭ...ﻭﺑﻐﻀﺶ ﺗﺮﻛﯿﺪ ﻭﺍﺷﻜﺶﺳﺮﺍﺯﯾﺮﺷﺪ«.ﺍﺳﺘﻔﺎﻥ ﻛﺎﻭﯼ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯﻧﻘﻞﺍﯾﻦﺧﺎﻃﺮﻩ ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ»:ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪﺁﯾﺎﺍﻛﻨﻮﻥﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻣﺘﻔﺎﻭﺗﯽﻧﻤﯽﺑﯿﻨﯿﺪ؟ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ؟ ﺁﯾﺎﺩﻟﯿﻠﯽ ﺑﻪﺟﺰ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺭﺩﻛﻪ ﻧﮕﺮﺵ ﺷﻤﺎ ﻧﺴﺒﺖﺑﻪ ﺁﻥﻣﺮﺩ ﻋﻮﺽﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟«ﻭ ﺧﻮﺩﺵﺍﺩﺍﻣﻪﻣﯽﺩﻫﺪ ﻛﻪ»:ﺭﺍﺳﺘﺶ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡﻫﻢﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﮕﺮﺷﻢﻋﻮﺽ ﺷﺪ ﻭﺩﻟﺴﻮﺯﺍﻧﻪ ﺑﻪﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺘﻢ:ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻣﺮﺍﺑﺒﺨﺸﯿﺪ.ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻢ.ﺁﯾﺎ ﻛﻤﻜﯽ ﺍﺯﺩﺳﺖﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﺳﺖ؟ ﻭ....ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪﻟﺤﻈﻪﭘﯿﺶ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﭼﻄﻮﺭﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﻦﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﯽﻣﻼﺣﻈﻪﺑﺎﺷﺪ0ﺍﻣﺎﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮﻧﮕﺮﺷﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﻋﻮﺽﺷﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺻﻤﯿﻢﻗﻠﺐ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢﻛﻪ ﻫﺮﻛﻤﻜﯽ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡﺑﺪﻫﻢ
ﺩﯾﻞ ﮐﺎﺭﻧﮕﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ :«ﺗﺒﺴﻢﺧﺮﺟﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﻟﯽ ﺳﻮﺩ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺩﺍﺭﺩ.» ﺍﺯﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻏﻤﯽ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻧﮕﯿﺮ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﻧﯿﺰﻏﻤﮕﯿﻦ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻣﯿﮕﺮﯾﺰﻧﺪ ﺯﯾﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻪﺣﻘﯿﻘﺖ ﺧﻮﺩ ﺷﮏ ﺩﺍﺭﻧﺪ؛ ﭘﺲ ﺩﻭﺳﺘﺸﺎﻥﺑﺪﺍﺭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ...!**ﺩﮐﺘﺮ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ** ﻣﺎ ﺁﺩﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪﺻﺪﺍﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯾﻢ ، ﭘﺮﺭﻧﮓ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ ،ﻭﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯾﻢ !ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮﺏ ﻫﺎ ﺁﺳﻮﻥ ﻣﯿﺎﻥ ،ﺑﯿﺮﻧﮓ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻦ ،ﺑﯿﺼﺪﺍ ﻣﯽ ﺭﻥ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ ﭼﻮﻥ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻟﯿﺎﻗﺘﺶ ﺭﻭﻧﺪﺍﺭﻩ ! ﺍﻭﻥ ﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﻃﺎﻗﺘﺶ ﺭﻭﻧﺪﺍﺭﻩ !
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪﮔﻠﺒﺮﮔﻬﺎﻳﺶ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﻭ ﺧﺎﺭﻫﺎﻳﺶﻭﺍﻗﻌﻲ ﺍﺳﺖ .ﺳﺎﺩﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖﺍﺳﺖ ﻫﻴﭻ ﺩﺭﻭﻏﻲ ﺩﺭﺁﻥ ﺭﺍﻩﻧﺪﺍﺭﺩﻣﺎﻧﻨﺪﮐﻮﺩﮐﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻥﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭﺑﺎﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺍﺵ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺣﺮﻑ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎﻣﻴﺰﻧﺪﺯﻧﺪﮔﻲ ﮐﺘﺎﺑﻲ ﺍﺳﺖ ﭘﺮﻣﺎﺟﺮﺍ ، ﻫﻴﭽﮕﺎﻩﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻳﮏ ﻭﺭﻗﺶ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﻨﺪﺍﺯﺑﺨﺸﻨﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯ، ﺯﻳﺮﺍ ﺣﺘﻲﺗﻪ ﻛﻔﺸﻲ ﻛﻪ ﻟﮕﺪﻣﺎﻟﺶ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺭﺍ ﻫﻢﺧﻮﺵ ﺑﻮ ﻣﻲﻛﻨﺪ
* ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺍﺳﺖ،ﭘﺮ ﺍﺯﻋﻄﺮ،ﭘﺮﺍﺯﺧﺎﺭ،ﭘﺮﺍﺯ ﺑﺮﮒ ﻟﻄﯿﻒ،ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﮔﻞ ﭼﯿﺪﯾﻢ ﻋﻄﺮﻭ ﺑﺮﮒ ﻭﮔﻞ ﻭﺧﺎﺭ ﻫﻤﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﻤﻨﺪ.*ﺍﻟﻬﯽ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ،ﺑﺨﻨﺪﯼ ﺍﺯﻟﺒﺎﻧﺖ ﮔﻞ ﺑﭽﯿﻨﻢ،ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺁﻥﻫﻢ ﻏﺮﻭﺏ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭﻭ ﻧﺒﯿﻨﻢ*
ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ...ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ،ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖﻧﻤﯽ ﺩﺍﺭﺩ .ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ، ﺗﻮﺩﻭﺳﺘﺶ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺭﯼﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺍﻭﻫﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺁﯾﯿﻦﻫﺮﮔﺰﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﻨﺪﻭﺍﯾﻦ ﺭﻧﺞ ﺍﺳﺖ. ﺯﻧﺪﮔﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ...ﺩﮐﺘﺮ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ
خداوندا براي دوستانم دعا ميكنم كه دلشان را چنان در جویبار زلال رحمتت شستشو دهي که هرجا تردیدی هست ایمان ،زخمی هست مرهم ،نومیدی هست امید و هرجا نفرتی هست عشق جای آن را فرا گیرد
مینویسم برغبارپنجره زندگی مال من است/ چون عزیزی مثل تویادمن است
ﭼﺘﺮ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺴﺖ، ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ. ﻓﮑﺮ ﺭﺍ،ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍ،ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺩ. ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ،ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ. ﺩﻭﺳﺖ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﯾﺪ.ﻋﺸﻖ ﺭﺍ،ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺴﺖ. ﺯﯾﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺯﻥ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ. ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩ. ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰ ﻧﻮﺷﺖ،ﺣﺮﻑ ﺯﺩ، ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﮐﺎﺷﺖ. ﺳﻬﺮﺍﯼﺳﭙﻬﺮﯼ¤¤¤¤¤¤
ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﻣﺴﺘﯽ ﮐﺮﺩﻧﻢﻭﺳﺎﻟﻬﺎ ﺷﺒﻨﻢ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﮐﺮﺩﻧﻢ*ﺍﯼ ﺩﻟﻢ ﻇﺎﻫﺮﺟﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍﺑﺨﻮﺭ،ﭼﻮﺏ ﻋﻤﺮﯼ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ ﺭﺍﺑﺨﻮﺭ*ﺍﯼ ﺩﻟﻢ ﺩﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﻣﺎﺗﺖ ﮐﺮﺩﻭ ﺭﻓﺖ،ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﺮﺧﺎﻃﺮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭﺭﻓﺖ*ﻣﻦ ﮐﻪﮔﻔﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻧﯿﺴﺖ،ﻣﻦ ﮐﻪﮔﻔﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﺭﻓﺘﻨﯿﺴﺖ*ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢﺍﯼ ﺩﻝ ﺑﯽ ﺑﻨﺪﻭ ﺑﺎﺭ ﻭ ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽﺍﻧﺘﻈﺎﺭ*ﺁﻩ ﻋﺠﺐ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺩﺍﺩ ﺩﻝ،ﻫﻢﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﺩﺍﺩ ﺩﻝ
بزرگترين ارزويم انست كه كوچكترين ارزويت باشم
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﯿﻨﻪ ﺩﺍﺷﺖﻣﻦ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﻡ،ﺧﺎﮎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻮﺩﻣﻦ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺧﻔﺘﻢﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽﺳﯿﺎﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖﻣﻦ ﺑﺪ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﯼ ﻧﺒﻮﺩﻡﺍﺯ ﺑﺪﯼ ﮔﺮﯾﺨﺘﻢﻭ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﺮﺍ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﮐﺮﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﺪﺭﺳﯿﺪ...ﻭ ﻣﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﻣﻦ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﺍﯾﺎﻓﺘﻢﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﮐﺮﺩﻡﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪﺍﻋﺘﺮﺍﻓﻬﺎﺳﺖﻣﻦ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﮔﺮﯾﺴﺘﻪ ﺍﻡﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺗﺎ ﺑﺨﻨﺪﻡﺯﯾﺮﺍ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺍﺷﮏ ﻣﻦ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦﻟﺒﺨﻨﺪﻡﺑﻮﺩﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽﻭ ﻣﻦ ﺑﺪﯼ ﻧﺒﻮﺩﻡﺗﻮ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺘﻢﻭ ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﻢ ﺷﻌﺮ ﺷﺪ ﺳﺒﮏﺷﺪﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎﯾﻢ ﺷﻌﺮ ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽﻫﺎ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﺑﺪﯼ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﺳﻨﮓ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﻋﻠﻒ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﺩﺷﻤﻨﯽ ﺷﻌﺮﺷﺪﻫﻤﻪ ﺷﻌﺮ ﻫﺎ ﺧﻮﺑﯽ ﺷﺪﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻣﺮﻍ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﺁﺏ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﺑﻪ ﺗﻮﮔﻔﺘﻢ:ﮔﻨﺠﺸﮏ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ ﺑﺎﺵﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻓﻪﺷﻮﻡﻭﺑﺮﻑ ﺁﺏ ﺷﺪ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺭﻗﺼﯿﺪ؛ ﺁﻓﺘﺎﺏﺩﺭﺁﻣﺪﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻋﻮﺽ ﺷﺪﻡﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪﺍﻗﺮﺍﺭﻫﺎﺳﺖ،ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻫﺎﺳﺖﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻗﺮﺍﺭﻫﺎﯾﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡﺳﺎﻝ ﺑﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻡﺗﻮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢﺩﻟﻢﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﻢﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ************
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭼﯿﺰ ﻣﺨﺘﺼﺮﯾﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﯾﮏﻓﻨﺠﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﻭ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺣﺒﻪ ﯼ ﻗﻨﺪ.ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍﺑﺎﻋﺸﻖ ﻧﻮﺵﺟﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ.
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭼﯿﺰ ﻣﺨﺘﺼﺮﯾﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﯾﮏﻓﻨﺠﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﻭ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺣﺒﻪ ﯼ ﻗﻨﺪ.ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍﺑﺎﻋﺸﻖ ﻧﻮﺵﺟﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ.
==========================ﮐﻮﺩﮎ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮﺩ: ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻥ. ﻭﯾﮏ ﭼﮑﺎﻭﮎ ﺩﺭ ﻣﺮﻏﺰﺍﺭ ﻧﻐﻤﻪ ﺳﺮ ﺩﺍﺩ. ﮐﻮﺩﮎﻧﺸﻨﯿﺪ.ﺍﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺸﯿﺪ: ﺧﺪﺍﯾﺎ! ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻥﺻﺪﺍﯼ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻕ ﺁﻣﺪ. ﺍﻣﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﮔﻮﺵﻧﮑﺮﺩ. ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮﺵ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖﺧﺪﺍﯾﺎ! ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ.ﺍﻣﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﻧﺪﯾﺪ. ﺍﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺸﯿﺪ ﺧﺪﺍﯾﺎ! ﻣﻌﺠﺰﻩﮐﻦ ﻧﻮﺯﺍﺩﯼ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩ. ﺍﻣﺎﮐﻮﺩﮎ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ. ﺍﻭ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﺳﺮ ﺩﺍﺩﻭ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺑﺰﻥ. ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺪﺍﻧﻢﮐﺠﺎﯾﯽ.ﺧﺪﺍ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺳﺖﮐﺸﯿﺪ. ﺍﻣﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﯾﮏ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮐﺮﺩ. ﺍﻭﻫﯿﭻ ﺩﺭﻧﯿﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ================================
ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺍﻣﺎﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﻡﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ:ﺩﺭﻋﺼﺮﻫﺎﯼﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺑﻪ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻗﺪﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭ!ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻏﺮﺑﺖ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻦ ﻭﻭﺍﺭﺩ ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺲﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺷﻮ!ﮐﻠﺒﻪ ﯼ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺍﻡ ﺭﺍﭘﯿﺪﺍ ﮐﻦ،ﮐﻨﺎﺭﺑﯿﺪﻣﺠﻨﻮﻥ ﺧﺰﺍﻥ ﺯﺩﻩﻭﮐﻨﺎﺭﻣﺮﺩﺍﺏ ﺍﺭﺯﻭﻫﺎﯼ ﺭﻧﮕﯽ ﺍﻡ!ﺩﺭﮐﻠﺒﻪ ﺭﺍﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﻭﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﺑﻐﺾ ﺧﯿﺲ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺮﻭ!ﺣﺮﯾﺮ ﻏﻤﺶ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺰﻥ!ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﯽﺩﯾﺪﺑﺎﺑﻐﻀﯽ ﮐﻮﯾﺮﯼ ﮐﻪ ﻏﺮﻕ ﻋﺼﺎﺭﻩﯼﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﭘﺸﺖ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻏﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﮔﻠﻪ ﺍﯼﻧﯿﺴﺖﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻭﻟﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪﺍﯼﻧﯿﺴﺖﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺑﻪﻣﻦ ﮐﻦﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻡ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﯼﻧﯿﺴﺖﭘﺮﻭﺍﺯ ﻋﺠﺐ ﻋﺎﺩﺕ ..
Browse Pages:
< Previous 1 2 3
4 5 6 7 Next >