* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ** * *ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ، ﭼﺸﻤﻪ ﺯﺍﯾﻨﺪﻩ ﺍﺷﮏ ،ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻡ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﻭﺩﮐﺎﺷﮑﯽ ﻫﻤﭽﻮ ﺣﺒﺎﺑﯽ ﺑﺮ ﺁﺏﺩﺭﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺒﻮﺩChashme man , chashmeyezayandeye ashk ,Goone ambestare roodKashki hamcho hobabi bar abDar negahe to raha mishodam azboodo nabood* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ** *

( . . . ﺻﺪﺍﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺗﺮﺍﻧﻪﺧﺪﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﻨﯿﻨﺶ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼﻣﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ ﻧﮑﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮔﻞﺁﻟﻮﺩﮔﯽ ﮐﻔﺸﻬﺎﯾﻤﺎﻥ ﺑﯿﻨﺪﯾﺸﯿﻢ . . . . . .ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺑﯿﺪﯼ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪﻧﺎﻣﺮﺩﯼ ﺗﺒﺮ ﺑﺮ ﺭﯾﺸﻪ ﺍﺵ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﯽﺍﻓﺴﻮﺱ ﻫﻤﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪﺭﻭﺭﺯﯼ ﺯﯾﺮ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺵ ﻣﯽﻧﺸﺴﺘﻨﺪ . . . . . . ﻫﺮ ﮐﻪ ﮔﺮﺩﺩ ﭘﺎﮎﻃﯿﻨﺖ ﻣﺤﺮﻡ ﺩﻟﻬﺎ ﺷﻮﺩ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺩﺭﺧﻮﻥ ﺻﺎﻑ ﮔﺮﺩﺩ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﯿﻨﺎ ﺷﻮﺩ ﺍﺯﺩﻫﺎﻥ ﮔﻞ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮔﻔﺖﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﮐﺲ ﻧﺸﯿﻨﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺭﺳﻮﺍﺷﻮﺩ . . . ******

ﺍﻣﯿﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﯾﻢ.ﺍﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎﺗﺮﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻮﻡ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖﺍﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﻬﺎﺳﺖﻧﻔﺮﻳﻦ ﻫﺎ ﻭ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﻫﺎ ﺑﯽ ﺛﻤﺮ ﺍﺳﺖﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺧﻠﻖ ﮔﺮﮔﻬﺎﯼ ﻫﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪﻭ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﻮﻝ ﻭ ﮐﻴﻨﻪ ﺑﺮ ﺳﺮﻡ ﺑﺎﺭﺩﺗﻮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺁﺳﻴﺐ ﻧﺎ ﭘﺬﻳﺮ ﻣﻦﻫﺴﺘﯽﺍﯼ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩ ﺍﺑﺪﯼﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﯽ ﭘﻨﺎﻫﯽﻫﺎ ﺷﻮﯼ

Image Hosting
Google Themes
Quotes and Sayings
Names and Meanings

ﺍﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎﺗﺮﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻮﻡ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍﻫﺴﺖ ﺍﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻫﻤﻪﻧﺪﺍﺷﺘﻨﻬﺎﺳﺖﺳﺎﯾﻪﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﺁﺩﻣﻬﺎﯼﮐﻮﭼﮏ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺣﺎﻝﻏﺮﻭﺏ ﺍﺳﺖ

ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻗﻬﺮ ﺑﻮﺩ…ﺭﻭﺯﻫﺎﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﮔﻨﺠﺸﮓ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻫﯿﭻﻧﮕﻔﺖ.ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﺭﺍ ﺍﺯﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﺑﻪﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ:ﻣﯽ ﺁﯾﺪ؛ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﻮﺷﯽ ﻫﺴﺘﻢﮐﻪ ﻏﺼﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﺩ ﻭﯾﮕﺎﻧﻪ ﻗﻠﺒﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﺶﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﺪﺍﺭﺩ…ﻭﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﺧﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﺸﺴﺖ.ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻟﺐ ﻫﺎﯾﺶﺩﻭﺧﺘﻨﺪ،ﮔﻨﺠﺸﮏ ﻫﯿﭻ ﻧﮕﻔﺖ ﻭ…ﺧﺪﺍ ﻟﺐ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﺸﻮﺩ:ﺑﺎ ﻣﻦﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺳﯿﻨﻪﺗﻮﺳﺖ.ﮔﻨﺠﺸﮏ ﮔﻔﺖ:ﻻﻧﻪﮐﻮﭼﮑﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ،ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩﺧﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ ﺑﯽﮐﺴﯽ ﺍﻡ.ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﻦﮔﺮﻓﺘﯽ.ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﯽ ﻣﻮﻗﻊ ﭼﻪﺑﻮﺩ؟ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ؟ ﻻﻧﻪﻣﺤﻘﺮﻡ ﮐﺠﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ؟ﻭ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺑﻐﻀﯽ ﺭﺍﻩ ﮐﻼﻣﺶﺑﺴﺖ…ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺩﺭ ﻋﺮﺵ ﻃﻨﯿﻦﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺳﺮ ﺑﻪﺯﯾﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ.ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺭﯼ ﺩﺭﺭﺍﻩ ﻻﻧﻪ ﺍﺕ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎﺩ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﻻﻧﻪﺍﺕ ﺭﺍ ﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﮐﻨﺪ.ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﺍﺯﮐﻤﯿﻦ ﻣﺎﺭ ﭘﺮ ﮔﺸﻮﺩﯼ.ﮔﻨﺠﺸﮓﺧﯿﺮﻩ ﺩﺭ ﺧﺪﺍﺋﯽِ ﺧﺪﺍ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ:ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﻼﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪﻭﺍﺳﻄﻪ ﻣﺤﺒﺘﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﻭﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﺗﻮ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﺍﻡﺑﺮﺧﺎﺳﺘﯽ!ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﺩﯾﺪﮔﺎﻥﮔﻨﺠﺸﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ

ﺷﺒﯽ ﺑﯿﺎﯾﯽﻏﻢﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺩﺍﺭﻡﺯ ﻓﺮﺍﻕ ﺳﯿﻨﻪ ﺳﻮﺯﺕ ﻏﻢ ﺳﯿﻨﻪﺳﻮﺯ ﺩﺍﺭﻡﮔﻞ ﻣﻦ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﻧﻪ ﺷﺐ ﻭﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﺍﺭﻡﺑﻪ ﺩﻭ ﮔﻮﻧﻪ ﻟﻄﯿﻔﺖ ﺑﻪ ﺩﻭ ﭼﺸﻢﺍﺷﮏ ﺭﯾﺰﻡﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﻫﺎ ﺯ ﺑﻼ ﻧﻤﯽﮔﺮﯾﺰﻡﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﯼ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﻦ ﮔﻞ ﻣﻦ ﺗﺮﺍﻧﻪﻣﻦﮐﻪ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﻏﻢ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪﻣﻦﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺑﺮﻡ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﻏﻢ ﺑﯽﺷﻤﺎﺭ ﺩﺍﺭﻡﺗﻮ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻏﻢ ﺗﻮ ﻏﻢ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺩﺍﺭﻡ

ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺳﻔﺎﺭﺵﻣﯿﺪﻫﺪ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﻣﯿﺴﺎﺯﺩ ﻭ ﻋﻮﺍﻡﻓﺮﯾﺐ ﭘﺨﺶ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﻣﯽ ﺁﻥ ﺭﺍﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﺩ.ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﮐﺘﺮﻋﻠﯽﺷﺮﯾﻌﺘﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻥﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﯿﻢ؟ﺩﮐﺘﺮﺷﺮﯾﻌﺘﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ:ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺑﺪﻭﺯﯾﺪ ﻭ ﺑﺮﺗﻦ ﺯﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻨﯿﺪ.ﻓﮑﺮ ﺯﻥ ﺭﺍﺍﺻﻼﺡ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﻭ ﺧﻮﺩ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﻩﺍﻭﺳﺖ.ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ،ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺗﺮﺩﯾﺪ.ﯾﮏ ﻧﻮﺳﺎﻥ ﺩﺍﺋﻤﯽ.ﻫﺮﮐﺴﯽ ﯾﮏﺳﺮﺍﺳﯿﻤﮕﯽ ﺑﻼﺗﮑﻠﯿﻒ ﺍﺳﺖ.ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻣﻦﻣﻮﺍﻓﻖ ﺑﻮﺩ،ﭼﯿﺰﯼ ﯾﺎﺩ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ

ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻢﺍﻣﯿﺪﻡ ﺧﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﺍﻭﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮔﻞﺯﺭﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻏﻢ ﺭﻧﮓﺳﺮﺧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﻓﺮﯾﺎﺩﺑﻠﻨﺪﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺁﻩ ﻣﺮﻭﺍﺭﯾﺪﻏﻠﻄﺎﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺷﮏ؛ﺁﯾﻨﻪﺍﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﻝ*ﺍﺷﮑﯿﺴﺖ ﮐﻪﺧﺸﮏ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ*ﻟﺒﺨﻨﺪﯾﺴﺖﮐﻪ ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﯾﺎﺩﯾﺴﺖ ﮐﻪﺩﺭ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ*******************

ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺑﻮﺩﺩﻭﺭﺵﺳﭙﺎﻩ ﻭ ﻟﺸﮑﺮ ﺍﺳﺖ*ﭘﺲﭼﺮﺍﺳﻠﻄﺎﻥ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﺑﯽ ﺳﭙﺎﻩﻭﻟﺸﮑﺮ ﺍﺳﺖ*ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﯿﺪﺍﯼﭼﺸﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﻥﻇﻬﻮﺭ*ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯﻫﻤﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮﺍﺳﺖ

ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﻫـــﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ،ﻭﻟﯽﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﻫـــــــﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫــــﺶ ﻣﯽ ﮐﻨــــــﻢ،ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺨـــﻮﺍﻧﺪ ﺭﺍﺯ ﭘﻨﻬـــــــﺎﻧﻢﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳــــــــﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻫـــــــﺮﮔﺰﻧﮕﺎﻫـــــــﻢ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪﺑﺮﮒ ﮔﻞ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻣﻦ،ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭﮔﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻟﻒ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺁﻭﯾﺨﺖ ﺗﺎﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﻨﺪﺍﻧﺪ ﺷﺒﺎﻧﮕﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﯼﻣﻬﺘﺎﺏ:ﺳﺮ ﺭﺍﻫــــــﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﺵﺍﻭ ﺳﻼﻡ ﻣﻦ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﮔﻮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱﭼﻮﻥ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﻭﯼﺑﺴـــــــــﺘﺮﺵ ﻟﻐﺰﯾﺪ ﯾﮑﯽ ﺍﺑﺮﻩﺳﯿﺎﻩ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﻪ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪﺻﺒﺎ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:ﺻﺒﺎ ﺩﺳﺘﻢﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻟﺪﺍﺭﻡ،ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺯ ﺍﺑﺮﻩﺗﯿﺮﻩ ﺟﺮﻗﯽ ﺟﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﺻﺪ ﺭﺍﻣﯿﺎﻥ ﺭﻩ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﺪ ﮐﻨﻮﻥ ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯﻫــــــﺮ ﺟﺎ ﺩﮔﺮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﮐﻨـــــــﻢ ﻧﺠﻮﺍ ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭﻫــــــﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺩ

ﺷﺐ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﻤﯽﺑﺎﺭﯾﺪ……….ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﻤﯽﺯﺩ…………ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺷﺐ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﯽ ﺍﺵ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﺐﻭ ﭘﯿﺸﺶ ﻫﯿﭻ ﺷﺐ…………..ﺍﺯﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﻑ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺗﻮ ﻧﮕﺎﻫﺖﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭﯼ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽﻭ ﻋﺰﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﮐﺮﺩﯼ………ﻓﺎﺻﻠﻪ ﯼ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼﯾﮏ ﻧﺖ ﺑﻮﺩ………ﻧﻪ ﯾﮏﭘﺮﺩﻩ…….ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﻢ ﭘﺮﺩﻩ………..ﺩﯾﮕﺮﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺣﺮﻣﺖﻧﺪﺍﺷﺖ……………ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮﻩ))ﻫﺎ((ﮐﺮﺩﻡ…………….ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺮﻑ….:.))ﻋﺰﯾﺰ ﺍﻣﺸﺐ ﻧﺮﻭ ﺑﺮﻑ ﻫﻢ ﺑﻬﺎﻧﻪﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺮﻓﺘﺘﻨﺖ(………(ﻭ ﺗﻮ………….ﺳﺎﺩﻩ ﺣﺘﯽ ﺑﯽ ﻫﯿﭻﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﮐﻼﻣﯽﺭﻓﺘﯽ………..ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻓﺮﺩﺍﯼﺩﯾﺸﺐ……………………ﻋﺠﺐﻓﺎﺻﻠﻪ ﯼ ﻧﮕﺎﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﯾﺎﺩﮐﺮﺩﯼ…………

ﺧﺪﺍﯾﺎ،ﺣﮑﻤﺖ ﻗﺪﻡ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺑﺮﻣﯿﺪﺍﺭﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﻦ، ﺗﺎ ﺩﺭﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺴﻮﯾﻢ ﻣﯽ ﮔﺸﺎﯾﯽ،ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻧﺒﻨﺪﻡ،ﻭ ﺩﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﻢ ﻣﯿﺒﻨﺪﯼ،ﺑﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻧﮕﺸﺎﯾﻢ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﺖ ﺑﺴﭙﺎﺭ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﯿﺎﯾﺶ ﺧﻮﯾﺶ، ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﻧﺒﺮﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﮔﻮﯾﺪ ﺗﻮ ﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺯﯾﺒﺎﯾﻢ،ﺗﻮ ﺍﯼ ﻭﺍﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺩﻧﯿﺎﯾﻢ،ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻦ،ﯾﮏ ﻗﺪﻡ ﺑﺎ ﺗﻮ، ﺗﻤﺎﻡ ﮔﺎﻣﻬﺎﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺵ ﺑﺎ ﻣﻦ

ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ!ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﺭﺍﻣﺸﯽ ﺩﻩ ﺗﺎﺑﭙﺬﯾﺮﻡ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮﺩﻫﻢ،ﺩﻟﯿﺮﯼ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﻫﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﻫﻢﻭ ﺑﯿﻨﺸﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺭﺍﺑﻔﻬﻤﻢﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍﻣﺮﺍ ﻓﻬﻤﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺁﻥﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﯿﻞ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ!ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺗﻨﻔﺮﻫﺴﺖ ﺑﺬﺭ ﻋﺸﻖ ﺑﮑﺎﺭﻡﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﻫﺴﺖ ﺑﺒﺨﺸﺎﯾﻢ ﻭﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﻏﻢ ﻫﺴﺖ ﺷﺎﺩﯼ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﻨﻢﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍﻗﺪﺭﺕ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﯼ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﮐﻦﺧﺪﺍﯾﺎ!ﺧﻄﺎﯼ ﻣﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻗﻄﻊﺍﻣﯿﺪﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺒﺨﺸﺎ ﻭﻣﺮﺍﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻦ....ﺧﺪﺍﯾﺎ!ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪﺩﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﺁﮔﺎﻩ ﻭﺭﺍﺿﯽ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍﮐﻮﭼﮑﯽ ﭼﯿﺰ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡﺁﺭﺍﻣﺸﻢ ﺭﺍﺑﺮﻫﻢ ﺑﺰﻧﺪﺧﺪﺍﯾﺎ!ﻣﺪﺩﯼ ﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﯿﻢ ﺩﻝ ﯾﻪ ﺁﺩﻡﻧﺒﺎﺷﻪ

ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺘﮑﺎﻥ،ﻏﺼﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﮐﻪﺭﯾﺨﺖ،ﺗﻮ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵﮐﻦ.......ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺘﮑﺎﻥ،ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﯾﺖ ﺗﺎﻻﭘﯽﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﺯﻣﯿﻦ،ﺑﺬﺍﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﺑﻤﺎﻧﺪ،ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﻻﺑﻪ ﻻﯼ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﯾﺖﯾﮏ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﮑﺶ...ﻗﺎﺏﮐﻦ ﻭ ﺑﺰﻥ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺩﻟﺖ......ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺍﮔﺮ ﺑﺘﮑﺎﻧﯽ،ﺗﻤﺎﻡﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﺩ....ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﻏﻢ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ...ﻭ ﻫﻤﻪ ﺣﺴﺮﺕ ﻫﺎ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺖ.....ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﺘﮑﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﻋﺸﻘﻬﺎﯼ ﺑﭽﻪ ﮔﺮﺑﻪ ﺍﯼ!ﻫﻢ ﺑﯿﻔﺘﺪ.....ﺣﺎﻻ ﺁﺭﺍﻡ ﺗﺮ،ﺁﺭﺍﻡ ﺗﺮ ﺑﺘﮑﺎﻥ ﺗﺎﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﯾﺖ ﻧﯿﻔﺘﺪ......ﺗﻠﺦ ﯾﺎﺷﯿﺮﯾﻦ ﭼﻪ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟!ﺧﺎﻃﺮﻩ،ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﯾﺪﺑﻤﺎﻧﺪ....ﮐﺎﻓﯽ ﺳﺖ؟!!ﻧﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﻟﺖ ﺧﺎﮎ ﺩﺍﺭﺩ...ﯾﮏ ﺗﮑﺎﻥﺩﯾﮕﺮ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ..ﺗﮑﺎﻧﺪﯼ؟؟!!ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻦ!ﭼﻘﺪﺭ ﺗﻤﯿﺰ ﺷﺪ.ﺩﻟﺖﺳﺒﮏ ﺷﺪ!ﺣﺎﻻ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺟﺎﯼ*ﺍﻭ*ﺳﺖ...ﺩﻋﻮﺗﺶ ﮐﻦ،ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﻣﺎﻝ*ﺍﻭ*ﺳﺖ...ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﯾﺨﺖ ﺍﺯ ﺩﻟﺖ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰ ﺍﻓﺘﺎﺩ...ﻭ ﺣﺎﻻ...ﻭﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪﯼ ﻭ ﯾﮏ ﺩﻝ،ﯾﮏ ﺩﻝ ﻭﯾﮏ ﻗﺎﺏ ﺗﺠﺮﺑﻪ،ﻣﺸﺘﯽ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻭﯾﮏ*ﺍﻭ..*ﺧﺎﻧﻪ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﺩﻟﺖ ﻣﺒﺎﺭﮎ!!!....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ﭼﻪ ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪﺷﺎﻡ ﮐﺮﺩﻥﺑﻪ ﺷﺒﺎ ﻧﮕﻬﺎﻥ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﻬﯽ ﺗﻤﺎﻡﮐﺮﺩﻥﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯ ﺭﻩ ﺑﺮﯾﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪﻣﺎﻫﺮﻭﺋﯽﻣﯽ ﻭﺻﻞ ﺍﻭ ﭘﯿﺎﭘﯽ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﻪﺟﺎﻡ ﮐﺮﺩﻥ

ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺧﺎﺭﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﯾﮏﯾﺎﺱ ﺑﻮﺩ..ﺩﺭ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﻣﺘﺮﺳﮑﻬﺎﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺣﺘﯽﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻥ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻫﺎ....ﺷﯿﺸﻪﻫﺎﯼ ﻣﺎﺕ ﯾﮏ ﻣﺘﺮﻭﮐﻪ ﺭﺍ ﺍﻟﻤﺎﺱﺑﻮﺩ.ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﭘﺮﻧﺪﻩ،ﺑﺎﻝ ﺩﺭﺑﺎﻝ..ﻧﺴﯿﻢ ﺳﺎﻗﻪ ﻫﺎﯼ ﻫﺮﺯ ﺍﯾﻦﺑﯿﺸﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺱ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﺵ ﻣﯽﺷﺪ ﺣﺮﻓﯽ ﺍﺯ«ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ»ﻫﻢﻧﺒﻮﺩ....ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻮﺩ ﻭﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﯾﺎﺱﺑﻮﺩ**********

بیقرار توام و. در دل تنگم گله هاست
آه بیتاب شدن عادت کم حوصله هاست
مثل عکس رخ مهتاب که افتاد درآب
دردلم هستی وبین من وتو فاصله هاست


__My-Yahoo-ID__
[Y!iD]: 722372237223
[Y!iD]: TN3L

ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﮔﺎﻡ ﻫﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﭘﺮﻙ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥﺗﻔﻬﻴﻢ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭼﺸﻢﻋﺎﻃﻔﻪ ﻗﻠﺐ ﺳﺮﺩﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺯ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﭘﺮﻱ ﺍﺯﺑﺮﮒ ﻳﺎﺱ ﺗﺎﻃﻠﻮﻉ ﺳﺮﺥ ﮔﻞ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵﻣﻲﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﺷﺎ ﻣﮕﺎﻩ ﺑﺮﮒ ﺯﺭﺩ ﻳﺎﺱﻫﺎﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﺰﺍﻥﻗﻠﺐ ﻫﺎﻣﺜﻞ ﺩﺷﻤﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺟﻨﮓﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺩﺭ ﺳﻜﻮﺕ ﺩﺷﺖﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻱ ﻏﻤﮕﻴﻦﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﻌﺪ،ﺩﺳﺖ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎ ﻳﺶ ﺭﺍﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻬﺎ ﺭﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ﭘﺮ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪﻣﺜﻞ ﻳﻚﺣﺲ ﻟﻄﻴﻒ ﻻﺑﻪ ﻻﻱ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﺮﻧﻮﺭﺷﺪﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭼﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻛﺸﻴﺪﺍﺯﻧﻘﺎﺏ ﺷﻮﻡ ﻇﻠﻤﺖ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺍﺯﻣﻴﺎ ﻥ ﮊﺍﻟﻪ ﻫﺎ ﺟﺮﻋﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍﭼﺸﻴﺪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺑﻬﺎ ﺟﺎﻥﻫﺪﻳﻪ ﺩﺍﺩ ﺳﺨﺘﻲﻭ ﻧﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍﺷﻨﻴﺪ*******ﻣﺮﯾﻢﺣﯿﺪﺭﺯﺍﺩﻩ*

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﺩﺳﺘﻬﺎﯾﻢﺧﺎﻟﯽﺍﺳﺖﻭﺩﻟﻢﻏﺮﻕﺩﺭﺁﺭﺯﻭﻫﺎ-ﯾﺎﺑﻪﻗﺪﺭﺕﺑﯿﮑﺮﺍﻧﺖﺩﺳﺘﺎﻧﻢﺭﺍﺗﻮﺍﻧﺎﮔﺮﺩﺍﻥﯾﺎﺩﻟﻢﺭﺍﺍﺯﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼﺩﺳﺖﻧﯿﺎﻓﺘﻨﯽﺧﺎﻟﯽﮐﻦ********