ﺑﺎﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪﺑﺎ ﮔﻮﻫﺮ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺮ ﺑﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﺗﻨﻬﺎﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ:ﺩﺭ ﮔﺬﺭﻫﺎﺭﻭﺩﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﺍﻭﻓﺘﺎﺩﻩ.ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﺮﻡﯾﮏ ﺩﻭﺳﻪ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﭘﺮﮔﻮﺑﺎﺯ ﻫﺮ ﺩﻡﻣﯽ ﭘﺮﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﺳﻮ ﻭ ﺁﻥ ﺳﻮﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺮ ﺷﯿﺸﻪ ﻭ ﺩﺭﻣﺸﺖ ﻭ ﺳﯿﻠﯽﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﯾﮕﺮﻧﯿﺴﺖ ﻧﯿﻠﯽﯾﺎﺩﻡ ﺁﺭﺩ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥﮔﺮﺩﺵ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﺮﯾﻦﺧﻮﺏ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﻮﯼ ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎﯼ ﮔﯿﻼﻥ:ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺩﻫﺴﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩﻡﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﺮﻡﻧﺮﻡ ﻭ ﻧﺎﺯﮎﭼﺴﺖ ﻭ ﭼﺎﺑﮏﺍﺯ ﭘﺮﻧﺪﻩﺍﺯ ﭼﺮﻧﺪﻩﺍﺯ ﺧﺰﻧﺪﻩﺑﻮﺩ ﺟﻨﮕﻞ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺯﻧﺪﻩﺁﺳﻤﺎﻥ ﺁﺑﯽ ﭼﻮ ﺩﺭﯾﺎﯾﮏ ﺩﻭ ﺍﺑﺮ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻭ ﺁﻧﺠﺎﭼﻮﻥ ﺩﻝ ﻣﻦﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦﺑﻮﯼ ﺟﻨﮕﻞ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺗﺮﻫﻤﭽﻮ ﻣﯽ ﻣﺴﺘﯽ ﺩﻫﻨﺪﻩﺑﺮ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﻣﯽ ﺯﺩﯼ ﭘﺮﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺯﯾﺒﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩﺑﺮﮐﻪ ﻫﺎ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺁﺑﯽﺑﺮﮒ ﻭ ﮔﻞ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻧﻤﺎﯾﺎﻥﭼﺘﺮ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥﺁﻓﺘﺎﺑﯽﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺟﺴﺘﻪﺍﺯ ﺧﺰﻩ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺗﻦ ﺭﺍﺑﺲ ﻭﺯﻍ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪﺩﻣﺒﺪﻡ ﺩﺭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻏﻮﻏﺎﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﺑﺎ ﺩﻭﺻﺪ ﺯﯾﺒﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪﺯﯾﺮ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥﭼﺮﺥ ﻣﯽ ﺯﺩ...ﭼﺮﺥ ﻣﯽ ﺯﺩ ﻫﻤﭽﻮﻣﺴﺘﺎﻥﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ ﭼﻮﻥ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎﯼﺁﻓﺘﺎﺑﯽﻧﺮﻡ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺩﺭ ﺟﻮﺵ ﻭ ﻟﺮﺯﻩﺗﻮﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﻨﮓ ﺭﯾﺰﻩﺳﺮﺥ ﻭ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺯﺭﺩ ﻭ ﺁﺑﯽﺑﺎ ﺩﻭﭘﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪﻣﯽ ﭘﺮﯾﺪﻡ ﻫﻤﭽﻮ ﺁﻫﻮﻣﯽ ﺩﻭﯾﺪﻡ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺟﻮﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﮔﺸﺘﻢ ﺯﺧﺎﻧﻪﻣﯽ ﭘﺮﺍﻧﺪﻡ ﺳﻨﮓ ﺭﯾﺰﻩﺗﺎ ﺩﻫﺪ ﺑﺮ ﺁﺏ ﻟﺮﺯﻩﺑﻬﺮ ﭼﺎﻩ ﻭ ﺑﻬﺮ ﭼﺎﻟﻪﻣﯽ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺧﺎﻟﻪﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯿﺪﻣﺸﮑﯽﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺭﻧﮕﯿﻦﺍﺯ ﺗﻤﺸﮏ ﺳﺮﺥ ﻭ ﻭﺣﺸﯽﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﭘﺮﻧﺪﻩﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﯼ ﻧﻬﺎﻧﯽﺍﺯ ﻟﺐ ﺑﺎﺩ ﻭﺯﻧﺪﻩﺭﺍﺯ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽﻫﺮﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎﺑﻮﺩ ﺩﻟﮑﺶ،ﺑﻮﺩ ﺯﯾﺒﺎﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩﻡﻣﯽ ﺳﺮﻭﺩﻡ:"ﺭﻭﺯ!ﺍﯼ ﺭﻭﺯ ﺩﻻﺭﺍ!ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺕ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﺧﺸﺎﻥﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎﻭﺭﻧﻪ ﺑﻮﺩﯼ ﺯﺷﺖ ﻭ ﺑﯽ ﺟﺎﻥ!"ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﺒﺰﯼ ﻭ ﺧﻮﺑﯽﮔﻮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﺰ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﭼﻮﺑﯽﮔﺮ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﻣﻬﺮ ﺭﺧﺸﺎﻥ!"ﺭﻭﺯ!ﺍﯼ ﺭﻭﺯ ﺩﻻﺭﺍ!ﮔﺮ ﺩﻻﺭﺍﯾﯽ ﺳﺖ،ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺷﺪﺍﯼ ﺩﺭﺧﺖ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﻫﺮﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺳﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﺑﺎﺷﺪ" ...ﺍﻧﺪﮎ ﺍﻧﺪﮎ،ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ،ﺍﺑﺮﻫﺎﮔﺸﺘﻨﺪ ﭼﯿﺮﻩﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺗﯿﺮﻩﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﺭﺧﺴﺎﺭﻩ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﺭﺧﺸﺎﻥﺭﯾﺨﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ،ﺭﯾﺨﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥﺟﻨﮕﻞ ﺍﺯ ﺑﺎﺩ ﮔﺮﯾﺰﺍﻥﭼﺮﺥ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺯﺩ ﭼﻮ ﺩﺭﯾﺎﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥﭘﻬﻦ ﻣﯽ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﺟﺎﺑﺮﻕ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﺮﺍﻥﭘﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺭﺍﺗﻨﺪﺭ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻏﺮﺍﻥﻣﺸﺖ ﻣﯽ ﺯﺩ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺭﺍﺭﻭﯼ ﺑﺮﮐﻪ ﻣﺮﻍ ﺁﺑﯽﺍﺯ ﻣﯿﺎﻧﻪ،ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﻩﺑﺎ ﺷﺘﺎﺑﯽﭼﺮﺥ ﻣﯽ ﺯﺩ ﺑﯽ ﺷﻤﺎﺭﻩﮔﯿﺴﻮﯼ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﻣﻪ ﺭﺍﺷﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺯﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﺩ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻓﻮﺕ ﺧﻮﺍﻧﺎﻣﯽ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪﺵ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥﺳﺒﺰﻩ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﮔﺸﺖ ﺩﺭﯾﺎﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺟﻮﺷﺎﻥﺟﻨﮕﻞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﭘﯿﺪﺍﺑﺲ ﺩﻻﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﮕﻞﺑﻪ!ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﮕﻞﺑﺲ ﺗﺮﺍﻧﻪ،ﺑﺲ ﻓﺴﺎﻧﻪﺑﺲ ﻓﺴﺎﻧﻪ،ﺑﺲ ﺗﺮﺍﻧﻪﺑﺲ ﮔﻮﺍﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥﻭﻩ!ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺍﻧﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻫﺮﻓﺸﺎﻧﯽﺭﺍﺯﻫﺎﯼ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﯽ،ﭘﻨﺪ ﻫﺎﯼﺁﺳﻤﺎﻧﯽ"ﺑﺸﻨﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮐﻮﺩﮎ ﻣﻦﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺩ ﻓﺮﺩﺍﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ-ﺧﻮﺍﻩ ﺗﯿﺮﻩ،ﺧﻮﺍﻩ ﺭﻭﺷﻦ-ﻫﺴﺖ ﺯﯾﺒﺎ،ﻫﺴﺖ

Torke porteghal poost mikande ,hey khoda khoda mikarde toosh moz bashe

غضنفر زنگ میزنه خونه دوست دخترش،‌ بابای طرف گوشی رو برمیداره، هول میشه میگه: ‌ساعت شانزده و پنجاه و چهار دقیقه

ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺧﺎﺭﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﯾﮏﯾﺎﺱ ﺑﻮﺩ..ﺩﺭ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﻣﺘﺮﺳﮑﻬﺎﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺣﺘﯽﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻥ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻫﺎ....ﺷﯿﺸﻪﻫﺎﯼ ﻣﺎﺕ ﯾﮏ ﻣﺘﺮﻭﮐﻪ ﺭﺍ ﺍﻟﻤﺎﺱﺑﻮﺩ.ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﭘﺮﻧﺪﻩ،ﺑﺎﻝ ﺩﺭﺑﺎﻝ..ﻧﺴﯿﻢ ﺳﺎﻗﻪ ﻫﺎﯼ ﻫﺮﺯ ﺍﯾﻦﺑﯿﺸﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺱ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﺵ ﻣﯽﺷﺪ ﺣﺮﻓﯽ ﺍﺯ«ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ»ﻫﻢﻧﺒﻮﺩ....ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻮﺩ ﻭﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﯾﺎﺱﺑﻮﺩ**********

ﺁﻣﺪﯼ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ﻭﻟﯽ ﺣﺎﻻﭼﺮﺍ؟ ﺑﯽﻭﻓﺎ،ﺑﯽﻭﻓﺎﺣﺎﻻﮐﻪﻣﻦﺍﻓﺘﺎﺩﻩﺍﻡﺍﺯﭘﺎ ﭼﺮﺍ؟ﻧﻮﺷﺪﺍﺭﻭﯾﯽ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺁﻣﺪﯼﺳﻨﮕﺪﻝ ﺍﯾﻦ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﺣﺎﻻ ﭼﺮﺍ؟ﻋﻤﺮ ﻣﺎ ﺍﺭ ﻣﻬﻠﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖﻣﻦ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺗﻮﺍﻡ ﻓﺮﺩﺍ ﭼﺮﺍ؟ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﺎﺯ ﺗﻮ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﺩﯾﮕﺮﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻧﺎﺯﮐﻦ ﺑﺎ ﻣﺎ ﭼﺮﺍ؟ ﻭﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺍﯾﻦ ﻋﻤﺮ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺗﻪ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺍﯾﻦﻫﻤﻪﻏﺎﻓﻞﺷﺪﻥﺍﺯﭼﻮﻥﻣﻨﯽﺷﯿﺪﺍ ﭼﺮﺍ؟ﺁﺳﻤﺎﻥﭼﻮﻥﺟﻤﻊﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ،ﭘﺮﯾﺸﺎﻥﻣﯽﮐﻨﺪ ﺩﺭﺷﮕﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﭘﺎﺷﺪ ﺯ ﻫﻢ ﺩﻧﯿﺎﭼﺮﺍ؟ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭﺍ ﺑﯽ ﺣﺒﯿﺐ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﯼﺳﻔﺮﺭﺍﻩﻋﺸﻖﺍﺳﺖﺍﯾﻦﯾﮑﯽﺑﯽﻣﻮﻧﺲﻭﺗﻨﻬﺎﭼﺮﺍ؟ ﺑﯽ ﻣﻮﻧﺲ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﺮﺍ؟ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﺮﺍ؟ﺣﺎﻻ ﭼﺮﺍ؟

كاش زمانهاي باهم بودن مثل خط سفيدجاده هابود تكه تكه ميشدولي تموم نميشد

ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺯﯾﺮﺍ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﻧﯿﺴﺖ…ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡﺯﯾﺮﺍ ﻋﺸﻖ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﯿﺴﺖ…ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﻡ ﺯﯾﺮﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪﮐﺮﺩﻡ…ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡﺯﯾﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ…ﺗﻨﻬﺎﯾﯽﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺯﯾﺮﺍ….ﺩﺭ ﮐﻠﺒﻪﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻫﺎﯾﻢ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢﮔﺮﯾﺴﺖ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﮐﺸﯿﺪﻧﻢ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

هشت بار بگو ساندویچ و برای 8 نفر ارسال کن، شب خواب پیتزا میبینی. نخند! یه نفر کوتاهی کرد شب خواب ماست و خیار دید :d

ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﻧﻪ،ﺗﺮﺳﻢ ﺍﺯﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺯ ﻏﺼﻪﮐﻪ ﻧﻪ،ﺗﺮﺳﻢ ﺍﺯ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻫﺎﺳﺖﺗﺮﺱ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻧﺪﺍﺭﻡ،ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﺳﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻦﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻮﻟﻪﺑﺎﺭﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ،ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪﻣﺎﺳﺖ ﮔﻠﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ،ﻣﻘﺼﺮ ﺩﻝ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪﻣﺎﺳﺖ*******

ﺍﺯ ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺗﺮﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺟﻬﺎﻥ،ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﻱ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﺴﺖ.ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﺭﺯﺍﻧﻲ:ﺳﺤﺮﻱ ﺑﻮﺩ ﻭﻫﻨﻮﺯ،ﮔﻮﻫﺮ ﻣﺎﻩ ﺑﻪ ﮔﻴﺴﻮﻱ ﺷﺐ ﺁﻭﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﮔﻞ ﻳﺎﺱ،ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﻫﻮﺍ ﺭﻳﺨﺘﻪﺑﻮﺩ.ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺳﺤﺮ ﻣﻲ ﺭﻓﺘﻢ ﻧﻔﺴﻢ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﻳﺎﺱ ﺩﺭﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ***ﻣﻲ ﮔﺸﻮﺩﻡ ﭘﺮ ﻭﻣﻲ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ: ))ﻫﺎﻱ!ﺑﺴﺮﺍﻱ ﺍﻱ ﺩﻝ ﺷﻴﺪﺍ،ﺑﺴﺮﺍﻱ.ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺯﺗﺮﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍﺑﻨﮕﺮ!ﺗﻮ ﺩﻻﻭﻳﺰ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺮﺍﻱ!ﺁﺳﻤﺎﻥ،ﻳﺎﺱ،ﺳﺤﺮ،ﻣﺎﻩ،ﻧﺴﻴﻢ،ﺭﻭﺡ ﺩﺭﺟﺴﻢﺟﻬﺎﻥ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ،ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﻮﻕ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ،ﺗﻮ ﻫﻢ ﺍﻱ ﻣﺮﻏﻚ ﺗﻨﻬﺎ،ﺑﺴﺮﺍﻱ!ﻫﻤﻪﺩﺭﻫﺎﻱ ﺭﻫﺎﺋﻲ ﺑﺴﺘﻪ ﺳﺖ،ﺗﺎ ﮔﺸﺎﺋﻲ ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺨﻨﻲ،ﭘﻨﺠﺮﻫﺎﻱ ﺭﺍ،ﺑﺴﺮﺍﻱ!ﺑﺴﺮﺍﻱ(( ...ﻣﻦﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﻻﻭﻳﺰﺗﺮﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻲ ﺭﻓﺘﻢ! ***ﺩﺭ ﺍﻓﻖ،ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺍ ﭘﺮﺩﻩ ﻧﻮﺭ ﺑﺎﻍ ﻫﺎﻱ ﮔﻞﺳﺮﺥ،ﺷﺎﺧﻪ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ،ﻏﻨﭽﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﺯ،ﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻡ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺑﺎﺩ ﺳﺤﺮ؛ ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎﺯ.ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﺑﺎﺯ،ﺑﺎﻍ ﻫﺎﻱ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ،ﺑﺎﻍ ﻫﺎﻱ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ،ﻳﻚ ﮔﻞ ﺳﺮﺥﺩﺭﺷﺖ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ!ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺍﻓﺸﺎﻧﻲ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻮ،ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺷﻜﻔﺘﻦ!ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ!ﭼﻪ ﻓﺮﻭﻏﻲ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪ!ﭼﻪ ﺷﻜﻮﻫﻲ! ...ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﺑﺮﺧﺎﺳﺖ!ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﻻﻭﻳﺰﺗﺮﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻲ ﮔﺸﺘﻢ! ***ﺩﻭ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ،ﺑﺎﻝ ﺩﺭ ﺑﺎﻝﮔﺬﺭ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ.ﺩﻭ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ،ﺳﺮ ﻓﺮﺍ ﮔﻮﺵ ﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﻧﺠﻮﺍ ﻏﺰﻟﻲ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ.ﻣﺮﻍﺩﺭﻳﺎﺋﻲ،ﺑﺎ ﺟﻔﺖ ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﺳﺎﺣﻞ ﺩﻭﺭ ﺭﻭ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻧﻮﺭ...ﭼﻤﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺯ ﺟﺎﻥﻣﺎﻳﻪ ﻋﺸﻖ،ﺩﺭ ﺳﺮﺍ ﭘﺮﺩﻩ ﺩﻝ ﻏﻨﭽﻪ ﺍﻱ ﻣﻲ ﭘﺮﻭﺭﺩ،-ﻫﺪﻳﻪ ﺍﻱ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ-ﺑﺮﮒ ﻫﺎﻳﺶ ﻛﻢ ﻛﻢﺑﺎﺯ ﺷﺪﻧﺪ!ﺑﺮﮒ ﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻧﺪ:ـ... »ﻳﺎﻓﺘﻢ!ﻳﺎﻓﺘﻢ!ﺁﻥ ﻧﻜﺘﻪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺳﺘﻤﺶ!ﺑﺎ ﺷﻜﻮﻓﺎﺋﻲﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭ،ﮔﻞ ﺍﻓﺸﺎﻧﻲ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻮ،ﺁﺭﺍﺳﺘﻤﺶ!ﺗﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺑﻲ ﻭ ﻣﻬﺮ،ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺍﺯﺗﺎﻓﺘﻪ ﻳﺎﺱ ﻭ ﺳﺤﺮﺑﺎﻓﺘﻪ ﺍﻡ: ))ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ((ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻻﻭﻳﺰ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻡ! ***ﺍﻳﻦ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ!ﺩﺍﻣﻨﻲ ﭘﺮ ﻛﻦ ﺍﺯﻳﻦ ﮔﻞ ﻛﻪ ﺩﻫﻲ ﻫﺪﻳﻪ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ،ﻛﻪ ﺑﺮﻱ ﺧﺎﻧﻪﺩﺷﻤﻦ!ﻛﻪ ﻓﺸﺎﻧﻲ ﺑﺮ ﺩﻭﺳﺖ!ﺭﺍﺯ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﻪ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻥ ﺍﻭﺳﺖ!ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻡﻋﺎﻟﻢ،ﺑﻪ ﺧﺪﺍ،ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﺎﺷﻴﺪ،ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ« .ﺗﻮ ﻫﻢ،ﺍﻱ ﺧﻮﺏ ﻣﻦ!ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺑﻪﺗﻜﺮﺍﺭ ﺑﮕﻮ!ﺍﻳﻦ ﺩﻻﻭﻳﺰﺗﺮﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ،ﻫﻤﻪ ﻭﻗﺖ،ﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻩ ﺑﺎﺭ،ﻛﻪ ﺻﺪ ﺑﺎﺭﺑﮕﻮ! »ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺍﺭﻱ«؟ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﭙﺮﺱ! »ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ«ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭﺑﮕﻮ

ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﻧﻪ،ﺗﺮﺳﻢ ﺍﺯﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺯ ﻏﺼﻪﮐﻪ ﻧﻪ،ﺗﺮﺳﻢ ﺍﺯ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻫﺎﺳﺖﺗﺮﺱ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻧﺪﺍﺭﻡ،ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﺳﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻦﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻮﻟﻪﺑﺎﺭﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ،ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪﻣﺎﺳﺖ ﮔﻠﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ،ﻣﻘﺼﺮ ﺩﻝ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪﻣﺎﺳﺖ*******

ﮔﻞ ﺍﮔﺮ ﺧﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺩﻝ ﺍﮔﺮ ﺑﯽ ﻏﻢﺑﻮﺩﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﻗﻔﺴﯽ ﺗﻨﮓ ﻧﺒﻮﺩﺯﻧﺪﮔﯽ،ﻋﺸﻖ،ﺍﺳﺎﺭﺕ،ﻗﻬﺮ،ﺁﺷﺘﯽ،ﻫﻤﻪ ﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮﺩﺑﻬﺎﺭ

ﺗﻮ ﻣﯿﺮﻭﯼ ﻭ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪﺳﮑﻮﺕ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺑﯽ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻣﻦ ﺗﺮﺍﻧﻪﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ ﺗﻮ ﻣﯿﺮﻭﯼ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﻏﺮﻭﺏ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩﺗﻤﺎﻡ ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﺑﻪ ﭘﺎﯼﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﯾﮏ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﻧﺎﻟﺪ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ ﺗﻮ ﻣﯿﺮﻭﯼ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺭﺍﺳﮑﻮﺕ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﻫﻨﻮﺯﻫﻢ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ ﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺧﯿﺎﻝ ﺗﻮ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢﻣﯿﺴﻮﺯﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﻏﻢ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻣﯽﭼﯿﻨﺪ ﺗﻮ ﻣﯿﺮﻭﯼ ﺑﺪﺳﺖ ﯾﺎﺩ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪﺯﻣﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﻏﻢ ﺑﻪ ﻏﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﻓﺪ

ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﮔﺎﻡ ﻫﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﭘﺮﻙ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥﺗﻔﻬﻴﻢ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭼﺸﻢﻋﺎﻃﻔﻪ ﻗﻠﺐ ﺳﺮﺩﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺯ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﭘﺮﻱ ﺍﺯﺑﺮﮒ ﻳﺎﺱ ﺗﺎﻃﻠﻮﻉ ﺳﺮﺥ ﮔﻞ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵﻣﻲﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﺷﺎ ﻣﮕﺎﻩ ﺑﺮﮒ ﺯﺭﺩ ﻳﺎﺱﻫﺎﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﺰﺍﻥﻗﻠﺐ ﻫﺎﻣﺜﻞ ﺩﺷﻤﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺟﻨﮓﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺩﺭ ﺳﻜﻮﺕ ﺩﺷﺖﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻱ ﻏﻤﮕﻴﻦﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﻌﺪ،ﺩﺳﺖ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎ ﻳﺶ ﺭﺍﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻬﺎ ﺭﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ﭘﺮ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪﻣﺜﻞ ﻳﻚﺣﺲ ﻟﻄﻴﻒ ﻻﺑﻪ ﻻﻱ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﺮﻧﻮﺭﺷﺪﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭼﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻛﺸﻴﺪﺍﺯﻧﻘﺎﺏ ﺷﻮﻡ ﻇﻠﻤﺖ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺍﺯﻣﻴﺎ ﻥ ﮊﺍﻟﻪ ﻫﺎ ﺟﺮﻋﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍﭼﺸﻴﺪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺑﻬﺎ ﺟﺎﻥﻫﺪﻳﻪ ﺩﺍﺩ ﺳﺨﺘﻲﻭ ﻧﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍﺷﻨﻴﺪ*******ﻣﺮﯾﻢﺣﯿﺪﺭﺯﺍﺩﻩ*

hi...friend..i m abbas...how r u? good afternoon...

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﺩﺳﺘﻬﺎﯾﻢﺧﺎﻟﯽﺍﺳﺖﻭﺩﻟﻢ ﻏﺮﻕﺩﺭﺁﺭﺯﻭﻫﺎ-ﯾﺎﺑﻪﻗﺪﺭﺕ ﺑﯿﮑﺮﺍﻧﺖﺩﺳﺘﺎﻧﻢﺭﺍﺗﻮﺍﻧﺎﮔﺮﺩﺍﻥﯾﺎ ﺩﻟﻢﺭﺍﺍﺯﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼﺩﺳﺖﻧﯿﺎﻓﺘﻨﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻦ********************

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﺩﺳﺘﻬﺎﯾﻢﺧﺎﻟﯽﺍﺳﺖﻭﺩﻟﻢ ﻏﺮﻕﺩﺭﺁﺭﺯﻭﻫﺎ-ﯾﺎﺑﻪﻗﺪﺭﺕ ﺑﯿﮑﺮﺍﻧﺖﺩﺳﺘﺎﻧﻢﺭﺍﺗﻮﺍﻧﺎﮔﺮﺩﺍﻥﯾﺎ ﺩﻟﻢﺭﺍﺍﺯﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼﺩﺳﺖﻧﯿﺎﻓﺘﻨﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻦ********************

hi...i m abbas..and..thanks to u add me your friend list.. thank you....

‏